اثر آستانه ای نرخ رشد اقتصادی بر توسعه انرژی تجدیدپذیر: شواهدی از کشورهای عضو اوپک

این مقاله رابطه غیرخطی قیمت انرژی و متغیر رانت منابع طبیعی را با مصرف انرژی تجدیدپذیر در رژیم های مختلف نرخ های رشد اقتصادی برای کشورهای عضو اوپک در دوره 2016-2005 بررسی می کند. با به کارگیری الگوی رگرسیون آستانه ای انتقال ملایم، یافته ها حاکی از تایید فرضیه رابطه غیرخطی بین مصرف انرژی تجدیدپذیر و رشد اقتصادی است؛ به‏ طوری‏ که نرخ رشد اقتصادی آستانه ای 24/4 درصد، دو رژیم اثر گذاری نرخ رشد اقتصادی بر مصرف انرژی تجدید پذیر را نشان می دهد. برای نرخ های رشد اقتصادی بالاتر از نرخ آستانه 24/4،  شاخص قیمت انرژی تاثیر مثبت و معناداری بر مصرف انرژی تجدیدپذیر نشان می دهد. به عبارت دیگر، تقاضای انرژی تجدید پذیر، در نرخ های رشد اقتصادی بالاتر در واکنش به افزایش قیمت انرژی، افزایش می یابد، ولی برای رژیم های نرخ رشد پایین تر از حد آستانه، تاثیر شاخص قیمت انرژی بر مصرف انرژی تجدیدپذیر منفی است. این نتیجه، به دلیل وجود منابع انرژی ارزان و فراوان و نیز نبود منابع لازم برای توسعه زیرساخت های منابع تجدیدپذیر، قابل انتظار است. تاثیر متغیر فرصت‏های رانت منابع طبیعی، در هر دو رژیم اول و دوم منفی بوده، اما تاثیر آن بعد از حد آستانه ای کمتر شده است. به عبارت دیگر در کشورهای عضو اوپک رانت منابع یکی از عوامل کاملا تاثیرگذار و مانعی برای اثربخشی نرخ رشد اقتصادی بر مصرف انرژی تجدیدپذیر است.