واکاوی مفهوم مثبت اندیشی در آموزه های حضرت علی (ع) به منظور ارائه ی دلالت های تربیتی و اعتباربخشی آن

این پژوهش درصدد واکاوی مفهوم مثبت اندیشی در آموزه های حضرت علی (ع) به منظور ارایه ی دلالت های تربیتی و اعتباربخشی آن است.

پژوهش حاضر در زمره پژوهش های کیفی بوده که با استفاده از روش تحلیل مضمون و بر مبنای رویکرد استقرایی انجام شده است. حوزه پژوهش شامل کلیه متون و اسناد مکتوب و دیجیتال مرتبط با آموزه های حضرت علی (ع) با استفاده از رویکرد هدفمند بود. در تجزیه و تحلیل داده ها از روش کدگذاری موضوعی استفاده شد که کدهای اضافی و مشترک حذف و سه ستون تحت عناوین مضامین پایه که شامل (کدها و نکات کلیدی متن)، مضامین سازمان دهنده که شامل (مضامین به دست آمده از ترکیب و تلخیص مضامین پایه) و مضامین فراگیر (مضامین عالی در برگیرنده اصول حاکم بر متن به مثابه کل) دسته بندی شد. سپس این مضامین به صورت نقشه های شبکه تارنما رسم و مضامین برجسته هر یک از این سطوح و روابط میان آن ها نشان داده شد.

یافته ها نشان دهنده 350 کدمضمون پایه، 4 مضامین سازمان دهنده و 3 مضمون فراگیر بود. بر اساس نتایج به دست آمده عمده ترین مفاهیم مثبت اندیشی در آموزه های حضرت علی (ع) شامل تفسیر منطقی (مشکلات و سختی ها، انتساب کارها به خداوند، خود و دیگران و موقت بودن حوادث مثبت و منفی)، انتظار مثبت (انتظار کمک از سوی خداوند و دیگران، انتظار وقوع رویدادهای خوشایند)، نقش خدا، خود و دیگران در وقوع رویدادها (توجه مثبت به خداوند و توجه مثبت به ویژگی های خداوند) و توجه به ویژگی ها و افکار مثبت خود (توجه مثبت به نتایج کارها و توجه مثبت به اعمال) بود.