بررسی فقهی مقدار مجاز استفاده از الکل در فراورده های خوراکی

بر مبنای حکم برخی فقها که الکل خالص از مصادیق مسکرات(مستی آورها) محسوب نمی شود و اگر برگرفته از خمر یا سایر نجاسات نباشد، می توان از آن در فرایند تولید فراورده های خوراکی استفاده نمود، لازم است مقدار مجاز استفاده از الکل در تولید فراورده های خوراکی مشخص گردد تا دانست وجود چه درصد یا چه مقداری از الکل در فراورده های خوراکی می تواند آن ها را به مسکر(مستی آور) تبدیل کند. پژوهش حاضر با هدف تبیین مقدار مجاز استفاده از الکل در فراورده های خوراکی انجام شده است تا با محاسبه غلظت الکل در خون(BAC) و رابطه آن با مقدار الکل مصرف شده، بتواند کمترین حجم الکل را که موجب بروز مستی می گردد مشخص نماید.

مواد و روش ها:

 این پژوهش با روش مطالعات کتابخانه ای و به شیوه توصیفی تحلیلی انجام شده است که با مراجعه به متون دینی و علمی اطلاعات لازم به دست آمده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.

یافته ها:

یافته های تحقیق نشان می دهد هر گاه سطح غلظت الکل در خون(BAC) به 02/0٪ برسد اولین نشانه های مستی به صورت خفیف آشکار می گردد. کمترین مقدار الکلی که در مورد ضعیف ترین افراد نسبت به تاثیرات الکل، می تواند موجب چنین سطحی از مستی شود، مصرف 8 میلی لیتر الکل در طول کمتر از یک ساعت است. کمتر از این مقدار نمی تواند عامل مستی باشد، بنابراین می توان آن را به عنوان مقدار مجاز الکل در فراورده های خوراکی در نظر گرفت.