شناسایی و رتبه بندی راه حل های خروج از بحران دریاچه ارومیه با به کارگیری روش دلفی

خشکسالی یکی از پدیده های طبیعی است که بیش ترین آسیب آن در مناطق بیابانی و نیمه بیابانی به چشم می خورد. حوضه آبریز دریاچه ارومیه با تراکم جمعیت نسبتا زیاد، امروزه یکی رویدادهای مهم زیست محیطی ایران می باشد. به طوری که در سال های اخیر به دلیل ورود حجم آب کم از  رودخانه ها و کمبود بارش منطقه ای حیات این دریاچه در معرض تهدید جدی قرار گرفته است. این حوضه آبریز با مساحت 52000 کیلومتر مربع و میانگین بارش 200 تا 900 میلی متر، حجم آبی در حدود 22 میلیارد مترمکعب بارش در سطح حوضه را دارا می باشد. برای تامین نیازهای کشاورزی و انسانی به آب شیرین، سدهای زیادی با حجم ذخیره حدود 3 میلیارد مترمکعب در روی بستر رودخانه های اصلی دریاچه احداث شده است. با عنایت به کاهش مساحت دریاچه و ورود میزان آب در نظر گرفته شده به دریاچه، احیای کامل دریاچه به وضع طبیعی قبلی بعید به نظر می رسد. در این تحقیق سعی شده است تا با شناسایی و رتبه بندی، راه حل های خروج از بحران به روش دلفی و رتبه بندی سلسله مراتبی حد تاثیر هر کدام از راهکارها را تبیین نمود و به اولویت های مدیریتی دست یافت. براساس نتایج این تحقیق از چهار معیار اصلی و 21 زیرمعیار شناسایی شده، تامین حقابه رودخانه ها و تالاب ها و آبخوان های منتهی به دریاجه با تاثیر 32 درصد و استفاده از روش های نوین آبیاری با تاثیر 10/2 درصد از مهم ترین راه حل های خروج از بحران دریاچه ارومیه شناخته شدند.