تحلیل الگوی ساختاری سرمایه اجتماعی درون گروهی بهره برداران منابع آب (منطقه مورد مطالعه: حوزه آبخیز پایین دست سد درودزن فارس)

از چندین دهه گذشته مطالعه ابعاد انسانی در مدیریت منابع طبیعی از جمله منابع آب با رشد همراه بوده است. لذا جهت دستیابی به پایداری اکولوژیکی و انسانی در زمینه منابع آب، نیازمند برنامه ریزی و سیاست گذاری در راستای مدیریت پایدار منابع آب می باشیم. مدیریت عرصه های طبیعی به دلیل درگیر بودن مولفه های انسانی و طبیعی اساسا امری پیچیده و دشوار است و برای مدیریت موثر منابع آب، مشارکت و همکاری میان ذینفعان یکی از نیازهای اساسی است. براین اساس، به تحلیل شبکه اجتماعی، به منزله یک رویکرد، در تحلیل روابط ذی نفعان محلی به منظور مدیریت پایدار منابع آب توجه شده است. هدف از این پژوهش، پایش اجتماعی شبکه ذی نفعان محلی منابع آب در پایین دست حوزه آبخیز سد درودزن با استفاده از تحلیل شبکه اجتماعی است. این کار بر اساس تحلیل پیوندهای اعتماد و مشارکت و با استفاده از شاخص های کمی و ریاضی سطح کلان شبکه صورت گرفته است. براساس نتایج، میزان تراکم در بین ذینفعان محلی منابع آب در پیوند اعتماد و مشارکت در روستای کوه سبز و کره تاوی به ترتیب 8/68 و 2/66 درصد و 1/60 و 55 درصد و میزان شاخص دوسویگی پیوندها در بین بهره برداران منابع آب این دو روستا به ترتیب، 1/71 درصد و 2/60 درصد و در حد مناسبی می باشد. با توجه به شاخص های محاسبه شده در این تحقیق، نیاز است سرمایه اجتماعی درون گروهی تقویت گردد تا در مواقع بحرانی برای حل مشکلات از سرمایه اجتماعی به منزله اصلی ترین منبع حل مشکلات و اصلاح فرآیندهای موجود سود برد و مدیریت پایدار منابع آب در منطقه محقق شود.