چگونگی کاربرد شطح واره ها در شعر دفاع مقدس

کاربرد سخنان شطح آمیز در شعر دفاع مقدس تداعی کننده فضای عرفانی حاکم بر جبهه ها و نشان دهنده معرفت و بصیرت رزمندگان است. شاعران برای ملموس نشان دادن حضور خدا در جبهه ها برای او قایل به رنگ، بو و نور شده اند و با هدف بیان نزدیک بودن خداوند به دلیرمردان عرصه های نبرد، برای حق تعالی مکان متصور شده اند. همچنین به منظور بیان محسوس در محضر خدا بودن رزمندگان از تعابیری که یادآور تجسیم خداوندست، بهره برده اند. آن ها برای بیان بهتر فانی شدن در خدا و تخلیه از صفات بشری و تحلیه به صفات الهی، رزمندگان اسلام را عین خدا گفته اند. روش پژوهش این مقاله توصیفی - تحلیلی است. داده ها به شیوه کتابخانه ای و سندکاوی با استفاده از روش تحلیل محتوا بررسی شده اند. نتیجه نشان می دهد غرض اصلی شاعران از کاربرد عبارات شطح گونه صرفا بیان الهی بودن رزمندگان، قداست ماهیت دفاع و پیوستن شهدا به حق تعالی، ملموس بودن خداوند در جبهه ها و نزدیکی او به رزمندگان است. آن ها برای نشان دادن محسوس بودن خدا در عرصه های نبرد مضامینی را مثل اناالحق گفتن، رویت خدا و قایل شدن افعال و صفات بشری را دستمایه ساخت تصاویر شعری خود قرار داده اند. به گونه ای که مخاطب می تواند حضور خدا را در صحنه های نبرد، مناجات ها و شهادت های آنان حس نماید.