فضیلت گرایی از دیدگاه امام علی (ع) در نهج البلاغه

اساسی ترین پرسش اخلاق این است که: "چه کاری خوب است؟". سه پاسخ بنیادین به این پرسش در سه مکتب وظیفه گرا، نتیجه گرا و اخلاق فضیلت طبقه بندی شده است. از میان این سه گونه ی اخلاق، اخلاق فضیلت در دوره مدرنیسم مورد توجه پژوهش‏گران و اندیشمندان اسلامی و غیراسلامی بوده و به عنوان یک دیدگاهی فراتر از دو دیدگاه رایج (وظیفه ‏گرا و نتیجه‏ گرا)، مورد تدقیق دقیق قرار گرفته است؛  می توان گفت اخلاق فضیلت نظریه ای غالب نزد امام علی (ع) و عارفان است. برای مثال آنجا که امام (ع) در نهج البلاغه، حکمت 32 نقل شده: " فاعل الخیر خیر منه، و فاعل الشر شر منه (شهیدی،1378، ص122). و نیز در حکمت 198"و چون گفته ی خوارج را شنید که حکومت جز از آن خدا نیست، فرمود: سخن حقی است که بدان باطلی را خواهند . (شهیدی،1378،ص420). که مصداق اخلاق فضیلت می باشد. در این نوشتار تحقیقی شاخصه های فضیلت گرایی با بخشی از نظام اخلاقی نهج البلاغه مقایسه و فضیلت گرایی از منظر آن حضرت مورد بررسی قرار گرفته است.  در نهایت مشخص گردید وظیفه گرایی و نتیجه گرایی آن حضرت با آنچه در فلسفه مدرن شناخته می شود متفاوت است و از گفته های ایشان چنین استتناج می گردد که رویکرد اخلاق فضیلت گرا به نظر ایشان نزدیک تر است.