ارزیابی شاخص قلبی به عنوان معیاری جهت خاتمه احیاء با مایع درمانی در سگ های دچار شوک هیپوولمیک

شاخص قلبی، که با تقسیم نمودن برون ده قلب بر سطح بدن به دست می آید، به عنوان پارامتری استاندارد جهت بررسی پرفیوژن بافتی شناخته می شود. هدف مطالعه حاضر، ارزیابی تغییرات شاخص فوق، به عنوان معیاری جدید جهت تخمین زمان خاتمه مایع درمانی در سگ های دچار شوک هیپوولمیک بود. به این منظور 10 قلاده سگ نژاد مخلوط انتخاب و پس از تعیین سطح بدن، برون ده قلب بهوسیله اکوکاردیوگرافی داپلر طی هشت مرحله اندازه گیری شد. پس از القاء بیهوشی و ثبت علایم حیاتی، ارزیابی شاخص قلبی در مرحله کنترل انجام گردید. شوک هیپوولمیک با خون گیری تا رسیدن به فشار خون میانگینسرخرگی بین 40 تا 50 میلی متر جیوه در عرض 30 دقیقه ایجاد و سپس به مدت 30 دقیقه در شرایط هیپوولمی حفظ شد. سپس سگ ها به صورت تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند و هر گروه با محلول رینگر لاکتات (20 میلی لیتر بر کیلوگرم) یا هیدروکسی اتیل استارچ 6 درصد (5 میلی لیتر بر کیلوگرم) در چهار بازه زمانی 15 دقیقه ای احیاء شدند. تا یک ساعت پس از آخرین مرحله احیاء، سگ ها مورد پایش قرار گرفته و در پایان هر مرحله ارزیابی شاخص قلبی صورت پذیرفت. مشخص شد که شوک هیپوولمیک موجب کاهش معنی دار شاخص قلبی (1/0±3/2) نسبت به مرحله کنترل (6/0±8/4) گردیده است (05/0>p). همچنین متعاقب احیاء، شاخص قلبی افزایش یافت و در هر دو گروه به مقادیر پیش از شوک بازگشت. بر اساس نتایج مطالعه حاضر، می توان اعلام کرد که ارزیابی اکوکاردیوگرافیک شاخص قلبی، معیاری ایده آل جهت تخمین زمان خاتمه احیاء در سگ های دچار شوک هیپوولمیک می باشد.