تاثیر سطوح مختلف پروبیوتیک جیره بر شاخص های ریخت شناسی و میکروب شناسی روده بلدرچین های ژاپنی

تاثیر پروبیوتیک بیوپلاس 2B بر ریخت شناسی و جمعیت میکروبی سکوم بلدرچین ها مورد آزمایش قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد؛ 30 میلی گرم در کیلوگرم آنتی بیوتیک ویرجینامایسین؛ 1/0 درصد پروبیوتیک؛ 05/0 درصد پروبیوتیک بودند. تعداد 320 قطعه بلدرچین یک روزه با چهار تیمار آزمایشی در چهار تکرار در قالب یک طرح کاملا تصادفی استفاده شد. بهترین ضریب تبدیل خوراک در بلدرچین های تغذیه شده با 05/0 درصد پروبیوتیک مشاهده شد و همچنین بدترین ضریب تبدیل خوراک در بلدرچین های گروه شاهد به دست آمد که تفاوت آماری معنی داری با سایر تیمارها داشت (05/0 > p). تفاوت معنی داری در طول پرز دوازدهه مشاهده شد (05/0>p). بیشترین مقادیر عمق و ضخامت کریپت در پرندگان تغذیه شده با 1/0 درصد پروبیوتیک بوده که به جز تیمار 05/0 درصد پروبیوتیک، با سایر تیمارها تفاوت معنی داری داشت (05/0>p). همچنین کمترین مقدار عمق و ضخامت کریپت در تیمار آنتی بیوتیک بود. نتایج مربوط به شاخص های ریخت شناسی ژژنوم نشان داد که تیمار پروبیوتیک در مقایسه با تیمار شاهد و آنتی بیوتیک باعث بهبود وضعیت شاخص های طول پرز، ضخامت پرز، عمق کریپت و ضخامت کریپت گردید (05/0>p). همچنین تیمار پروبیوتیک در مقایسه با تیمار شاهد باعث بهبود شاخص های طول پرز و ضخامت پرز و در مقایسه با تیمار آنتی بیوتیک باعث بهبود شاخص های عمق کریپت و ضخامت کریپت بخش ایلیوم روده شد(05/0>p). به علاوه نتایج مربوط به جمعیت میکروبی سکوم بلدرچین ها نشان داد که تیمار 1/0 درصد و تیمار شاهد در مقایسه با سایر تیمارها به ترتیب باعث افزایش جمعیت لاکتوباسیل ها و جمعیت اشرشیاکلی و کل باکتری ها شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که مکمل سازی پروبیوتیک به صورت معنی داری سبب بهبود ریخت شناسی و شرایط میکروبی روده بلدرچین ها شد و جایگزین مناسبی برای آنتی بیوتیک می باشد.