تاثیر استفاده از سطوح مختلف ضایعات میگوی پرتوتابی شده بر عملکرد، خصوصیات لاشه، فراسنجه های خونی، آنزیم‎های کبدی و قابلیت هضم مواد مغذی در جوجه های گوشتی

این پژوهش به منظور بررسی اثر تغذیه ضایعات میگو فرآوری شده با پرتو گاما بر عملکرد، خصوصیات لاشه، فراسنجه های خونی، آنزیم های کبدی و قابلیت هضم مواد مغذی جوجه‏ های گوشتی انجام شد. در این آزمایش 560 قطعه جوجه یک روزه گوشتی (جنس نر) سویه تجاری راس 308 به 7 تیمار، 5 تکرار و 16 قطعه جوجه در هر تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره پایه (ذرت-سویا) 2) جیره های حاوی 5 درصد ضایعات میگو فرآوری نشده 3) 5 درصد ضایعات میگو پرتو فرآوری شده 4) 10 درصد ضایعات میگو فرآوری نشده 5) 10 درصد ضایعات میگو پرتو فرآوری شده 6) 15 درصد ضایعات میگو فرآوری نشده و 7) 15 درصد ضایعات میگو پرتو فرآوری شده بود. نتایج نشان داد در دوره های آغازین، رشد، پایانی و کل دوره پرورش جوجه هایی که از جیره حاوی 15 درصد ضایعات میگو فرآوری نشده تغذیه کرده بودند، کمترین خوراک مصرفی را داشتند (05/0p<). کمترین افزایش وزن نیز در بین تیمارها مربوط به تیمارهای حاوی 15 درصد ضایعات میگو فرآوری شده و بدون فرآوری بود (05/0p<). در دوره‎ی رشد، پایانی و کل دوره نیز گروه شاهد و تیمار حاوی 5 درصد ضایعات میگو پرتو فرآوری شده کمترین ضریب تبدیل غذایی را داشتند (05/0>p). درصد ران، سینه و قلب در تیمارهای پرتو فرآوری شده بیشتر بود (05/0>p). در تیمارهایی که 15 درصد ضایعات میگو فرآوری شده و بدون فرآوری را مصرف کرده بودند درصد چربی محوطه بطنی کاهش داشت. اثر تیمارهای آزمایشی بر غلظت تری گلیسرید، کلسترول، LDL ، HDL ،  AST و ALT سرم خون در سن 21 روزگی جوجه های گوشتی اختلاف معنی‏ داری را نشان نداد (05/0<p). با افزایش سطح ضایعات میگو غلظت LDL  سرم خون در سن 42 روزگی به طور معنی داری کاهش یافت (05/0>p). در سن 42 روزگی بیشترین میزان HDL سرم خون نیز مربوط به تیمار حاوی 5 درصد ضایعات میگو و گروه شاهد بود (05/0>p). در تیمار حاوی 5 درصد ضایعات میگو پرتو فرآوری شده، قابلیت هضم مواد مغذی مشابه گروه شاهد بود (05/0>p). نتایج این آزمایش نشان داد استفاده از ضایعات میگو پرتو فرآوری شده تا سطح 5 درصد نه تنها اثر منفی بر ضریب تبدیل غذایی، افزایش وزن و وزن نهایی پرنده ها نداشت بلکه با افزایش قابلیت هضم مواد مغذی منجر به بهبود عملکرد جوجه های گوشتی نیز شد.