سنجش فرهنگ اداری ایران: با رویکردی نهادی

نظام اداری از ارکان مهم توسعه و بیانگر نگرش حاکمیت به نحوه اداره و مدیریت آن کشور است. رفتار حاکمیت اجرایی نوع فرهنگ اداری حاکم در کشور را منعکس می‏ کند. فرهنگ اداری در سطح تحلیل نهادی به بررسی الگوی رفتاری حاکم بر نظام اداری کشور می پردازد. پژوهش حاضر با رویکرد نهادگرایی نوین به تعریف و سنجش فرهنگ اداری به عنوان یکی از سه رکن اساسی نظام اداری ایران می پردازد. فرهنگ اداری با رویکرد نگاه از بیرون (اتیک) با شاخص‏ های آینده گرایی، ابهام زدایی، تساوی طلبی جنسیتی، جمع گرایی گروهی، جمع گرایی نهادی، گرایش‏ های انسانی، عملکردگرایی، فاصله قدرت، و قاطعیت مورد سنجش و تحلیل قرار می‏ گیرد. 166 نفر از مدیران و خبرگان نظام اداری کشور به عنوان مطلع، نمونه آماری این پیمایش هستند. یافته ها نشانگر آن است که فاصله قدرت و جمع گرایی گروهی در نظام اداری در سطح بالایی ادراک می ‏شود و در مقابل مولفه های جمع گرایی نهادی، آینده گرایی، عملکردگرایی، ابهام زدایی، و قاطعیت که به طور مستقیم بر عملکرد موثرتر نظام اداری اثر گذارند، در سطح پایین قرار دارند و نیازمند توسعه و تقویت هستند. در پایان، بر اساس یافته های پژوهش، پیشنهادهای لازم به پژوهشگران و مدیران نظام اداری ارایه می ‏شود.