بازیابی کیفیت هویت فضایی با استفاده از سینما

یکی از مهم ترین معیارهای ارزیابی فضای شهری، کیفیت آن است. وجود معیارهای کیفیت فضا برای ادراک و دریافت آن، حضور شهروندان و انتقال مفاهیمی همچون هویت، سرزندگی، پویایی و خاطره انگیزی مطرح بوده است. بازنمایی کیفیت فضا در رسانه های جمعی مانند سینما، به ارتقاء کیفیت رابطه انسان ، فضا و تداوم ویژگی هایی که ممکن است درطی زمان تغییر کنند، کمک می کند؛ از این رو با توجه به مسئله پژوهش، سینما می تواند مکمل دانش شهری باشد و به عنوان اسنادی معتبر در درک مخاطب از فضا و مسایل شهری یاری رساند؛ همچنین سینما می تواند به تایید یا نفی ویژگی های فضا بپردازد و بدین صورت تاثیر قدرتمندی بر بیننده و احساس های مرتبط با فضا بگذارد. هدف از نوشتار پیش رو بررسی چگونگی بازنمایی فضای شهری و ارایه کیفیت محیطی در یکی از بهترین فیلم های کمدی - رمانتیک تاریخ، به نویسندگی و کارگردانی وودی آلن ، به نام «نیمه شب در پاریس» است. روش پژوهش ازنوع کیفی و مستقل از مستندات عددی و متکی به کار تجربی (فیلم) بوده است و جمع آوری داده ها کتابخانه ای - اسنادی و مشاهده فیلم بوده است. در پژوهش حاضر ابتدا با استفاده از متون شهرسازی، چهار دسته کیفیت محیطی در جدولی جمع بندی و معیارهای به دست آمده از آن در تطبیق با نشانه شناسی فیلم و رمزگان های مربوطه قرار گرفت. تحلیل فیلم برمبنای تحلیل محتوای سکانس های حاوی فضای شهری و تنها تحلیل تصویر انجام شد. نتایج بیانگر آن است که برای دستیابی و شناخت دقیق فضای شهری می توان ازراه سینما به مثابه ابزاری بصری، به اطلاعاتی از فضا دست یافت، به تعریف و بازتعریف واقعیت های زمانی، مکانی و ویژگی های فرهنگی و اجتماعی دست زد و با بهبود و تحکیم مفاهیمی همچون هویت، حس مکان و خاطره شهر، به ارتقاء ارزش فضای شهری کمک کرد.