تاثیر اندازه و غلظت های متفاوت میکروپلاستیک پلی استایرن بر هیستوپاتولوژی ماهی کاراس طلایی (Carassius auratus)

امروزه حضور میکروپلاستیک ها در اکوسیستم های آبی به عنوان چالش جدی آبزیان مطرح می باشد. در این تحقیق تجمع میکروپلاستیک های پلی استایرن (PS-MPs) در کبد و روده ی ماهی کاراس طلایی محاسبه و اثرات سمی آن بر عوارض بافتی این اندام ها بررسی شد. تعداد 231 عدد ماهی مولد سالم با متوسط وزنی 2/41±18/55 گرم جهت انجام آزمایش ها انتخاب شد. میکروپلاستیک ها در دو محدوده اندازه (μm) 0/25 و 8 با دو عملکرد متفاوت (فلیورسنت و غیر فلیورسنت) سنتز شدند. آزمایش ها در دو مرحله انجام شد، در ابتدا بعد از دوره ی آداپتاسیون، 63 عدد ماهی در غلظت ثابت (PS-MPs) µg/L 300 از هر دو اندازه ی (μm) 0/25 و 8 (PS-MPs) فلیورسنت، قرار گرفتند. نمونه برداری از بافت کبد و روده در مدت زمان 7 روز صورت گرفت و از نمونه ها با استفاده از میکروسکوپ فلیورسنت تصویر برداری شد. سپس 168 عدد ماهی به مدت 28 روز در معرض میکرو پلاستیک های غیر فلیورسنت با غلظت های متفاوت (ppm5، 0/5، 0/05، 0) جهت تعیین عوارض هیستوپاتولوژیک، قرار گرفته و به روش بافت شناسی روتین بررسی شدند. نتایج نشان داد هر دو اندازه از این ذرات قابلیت تجمع در بافت کبد و روده را دارند. با بررسی آسیب شناسی بافت کبد عوارض متفاوتی مانند خونریزش، نکروز، تورم سلولی، رکودصفرا، رقیق شدن فضای سینوزویید و تجمع خونی نسبت به گروه شاهد مشاهده شد، شدت افزایش عوارض با افزایش غلظت ها در یک گروه از اندازه؛ روند قابل پیش بینی ای نداشت اما شدت تخریب در اندازه ی 0/25 میکرومتر بیشتر بود. با بررسی آسیب شناسی بافت روده عوارض متفاوتی مانند نکروز، ازبین رفتن پرز روده، واکویله شدن، فساد پرز ها و دژنره شدن اپیتلیوم نسبت به گروه شاهد در هر دو گروه اندازه نسبت به گروه شاهد مشاهده شد. در مجموع میکروپلاستیک اثرات مخرب بافتی بر ماهی کاراس طلایی دارد. بیشترین عوارض بافتی در بالاترین غلظت (5 میلی گرم بر لیتر) مشاهده شد. شدت عوارض ذرات با اندازه ی 0/25 میکرومتر نسبت به اندازه 8 میکرومتر بیشتر بود که تاثیرات مخرب ابتدا در روده و سپس کبد مشاهده شد.