تاثیر تمرینات موضعی، جامع و ترکیبی بر ضعف عضلات شکم دانش آموزان دختر

تمرینات متنوعی به صورت موضعی یا فراگیر، برای تقویت عضلات شکمی که در ثبات ناحیه مرکزی بدن نقش مهمی دارند، توصیه شده است. تاکنون پژوهش های اندکی اثربخشی این تمرینات را در جوامع هدف ارزیابی و مقایسه کرده اند؛ بنابراین هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر تمرینات موضعی، جامع و ترکیبی بر ضعف عضلات شکم دانش آموزان دختر می باشد.

بدین منظور 60 نفر دانش آموز دختر (17-15 سال) غیر ورزشکار به صورت هدفمند انتخاب، سپس به صورت تصادفی به چهار گروه موضعی، جامع، ترکیبی و کنترل تقسیم شدند. گروه های آزمایش به مدت 12 هفته برنامه های تمرینی را اجرا کردند. از آزمون دراز نشست برای اندازه گیری استقامت و آزمون پایین آوردن مستقیم دو پا برای اندازه گیری قدرت عضلات شکم استفاده شد.

نتایج نشان داد، ضعف عضلات شکم آزمودنی ها به طور معناداری پس از شرکت در برنامه تمرینات تقویتی بهبود یافت، به طوری که اختلاف میانگین های استقامت و قدرت عضلات شکمی آزمودنی ها در تمرینات موضعی، جامع و ترکیبی در پیش آزمون و پس آزمون معنادار بود (0.05˂P). کواریانس چند متغیره و آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد تمرینات ترکیبی و جامع بهتر از تمرینات موضعی منجر به بهبود استقامت و قدرت عضلات شکمی شدند (0.05˂P).

نتایج این پژوهش از اثربخشی بهتر تمرینات جامع و ترکیبی در بهینه سازی عملکرد، حمایت می کند. به نظر می رسد اثربخشی بهتر تمرینات ترکیبی نیز به خاطر گنجاندن تمرینات جامع در آن پروتکل باشد؛ بنابراین به درمانگرها و مربیان ورزشی توصیه می شود بیشتر از تمرینات جامع برای بهبود استقامت و قدرت ناحیه شکمی استفاده کنند.