مقایسه سه روش مراقبت چشمی در بروز کراتیت در بیماران بستری در ICUs

مراقبت از چشم در بخش های ویژه مانع از بروز بیماری های چشمی و از دست دادن بینایی می شود. اما این مهم در بیماران بستری در بخش های ویژه به دلیل اهمیت حفظ ارگان های حیاتی اغلب مورد غفلت واقع می شود. هم چنین در مورد روش های مراقبت چشمی اختلاف نظر وجود دارد و اغلب پرستاران بر اساس نظرات شخصی خود و نه بر اساس استانداردها، مراقبت چشمی انجام می دهند. این مسایل می تواند منجر به بروز کراتیت در بیماران شود. بنابراین مطالعه حاضر با هدف مقایسه سه روش مراقبت چشمی در بروز کراتیت در بیماران بستری در بخش مراقبت  ویژه طراحی شده است.

مطالعه حاضر کارآزمایی بالینی دو سوکور  است که در سال 1397 بر روی 74 نفر از بیماران بستری در ICU صورت گرفته است. هر بیمار به طور تصادفی ساده (به روش پرتاب تاس) در یکی از گروه های مراقبت چشمی قرار گرفت. به این صورت که گروه مداخله اول عدد 1 و 4 روش پماد چشمی و چسب ضد حساسیت، گروه مداخله دوم عدد 2 و 5 روش پماد چشمی و اشک مصنوعی، گروه مداخله سوم عدد 3 و 6 روش چسب ضد حساسیت و اشک مصنوعی را داشتند. و هر 8 ساعت  چشم بیمار با آب مقطر و پنبه شست شو داده می شد و مراقبت چشمی تجدید می گشت. چشمان بیمار روز اول و در پایان روز هفتم مورد معاینه چشم پزشک با استفاده  از تست فلوراسین قرار می گرفت.

در پایان مطالعه 60 چشم (30 بیمار) وارد تجزیه و تحلیل شدند. میزان بروز کراتیت چشمی در سه گروه تفاوتی نداشت. بنابراین استفاده از پماد ساده چشمی، مراقبت چشمی با چسب ضد حساسیت با عرض 25/1 و مراقبت چشمی به روش اشک مصنوعی تاثیر معناداری بر میزان بروز کراتیت نداشت. هم چنین به جز چهار مورد که دو مورد مربوط به مراقبت چشمی با چسب ضد حساسیت و دو مورد مربوط به مراقبت چشمی با اشک مصنوعی بود که از نظر آماری معنادار نبودند، هیچ گونه گزارشی از کراتیت و درگیری چشم نداشتیم.

مراقبت چشمی با پماد ساده چشمی نسبت به دو روش استفاده از چسب و اشک مصنوعی بیشتر می تواند در حفظ سلامت قرنیه موثر واقع شود، اگر چه این تفاوت معنادار نبوده است. به نظر می رسد مرطوب نگه داشتن چشم به طور مداوم علاوه بر بسته نگه داشتن پلک می تواند مانع از بروز عوارض و اختلالات چشمی در بیماران دچار کاهش سطح هوشیاری بستری در بخش های ویژه شود.