ایده «وضع الفاظ برای روح معانی» از منظر اهل معرفت

مساله مورد بحث در این پژوهش، پاسخ به این پرسش است که آیا الفاظ متداولی همچون آب، آسمان، زمین، دست، آمدن و... که در متون دینی برای برخی از حقایق غیر مادی و غیر محسوس به کار رفته اند، در اصل تنها برای برخی از امور محسوس و مادی وضع شده اند؛ به گونه ای که استعمالشان برای امور غیر محسوس، مجازی باشد و یا موضوع له آنها به گونه ای است که مصادیق غیر مادی این امور را نیز در بر می گیرد؟ این مقاله با روش توصیفی و تحلیلی، ابتدا با ارایه نمونه هایی از کلمات اهل معرفت اثبات کرده است که دست کم پاره ای از آنان از ایده وضع الفاظ برای روح معانی دفاع می کنند. همچنین استعمال این الفاظ برای مصادیق مجرد و غیر مادی را استعمالی حقیقی و غیر مجازی می شمارند. این نوشتار در ادامه ضمن تایید اصل این نظریه، تحلیلی اصولی و زبان شناختی را درباره آن ارایه نموده است.