سبک شناسی قصاید فخری دعبل خزاعی

سبک شناسی رهیافتی نقادانه است که از یافته های علوم مختلف ادبی و زبانی بهره می گیرد و سعی در روشن ساختن سطح فکری متن دارد. ازاین رو، رابطه سبک شناسی با دیگر علوم ادبی، رابطه دوسویه و تعاملگرانه است. سبک شناسی می کوشد از تحلیل کوچک ترین واحدهای زبانی شروع کند و به کلان لایه ها برسد. پژوهش حاضر در پی آن است که اشعار فخری دعبل خزاعی را که یکی از بزرگ ترین شاعران متعهد شیعه است، از رهگذر کاوش در سه سطح زبانی، ادبی و فکری این اشعار، به ارزیابی و نقد سبک شناسانه آن اقدام نماید. از جمله جلوه های سبکی اشعار فخری او، استفاده بسیار از ضمیرمتکلم وحده و توجه به زمان ماضی است. دیگر آن که در سطح ادبی تصاویر با توجه به مخاطب، آسان یا دشوار می گردد و در سطح فکری این اشعار نیز شاهد وجود تقابل های دوجزیی هستیم؛ یعنی تقابل میان خیر و شر و تقابل میان اهل بیت (ع) و دشمنان ایشان.