بررسی عدم شکل گیری جامعه امنیتی کثرت گرا در مجموعه امنیتی شمال شرق آسیا

به دنبال تحولات روی داده در ساختار نظام بین الملل، پدیده جهانی شدن و تغییر در ماهیت تهدیدات و بازیگران تهدیدساز وابستگی متقابل امنیتی میان کنشگران دولتی افزایش یافته است. اگرچه وابستگی متقابل امنیتی در سطوح و مناطق مختلف احساس می شود؛ اما این مسئله در رابطه با واحدهای همجوار جغرافیایی که با یکدیگر مجموعه های امنیتی منطقه ای را شکل می دهند، بیشتر نمود پیدا می کند. مرور مجموعه های امنیتی در مناطق مختلف حکایت از آن دارد که در پاره ای از مناطق، علی رغم ظرفیت ها و زمینه های شکل گیری جوامع امنیتی و نیاز شدید به شکل گیری این نوع از جوامع این امر محقق نشده است. مجموعه امنیتی شمال شرق آسیا به عنوان یک زیرسامانه راهبردی در منطقه شرق آسیا در چنین شرایطی به سر می برد. در این نوشتار سعی بر آن است که با بهره گیری از عناصر نظریه مجموعه امنیتی به این سوال پاسخ داده شود که چرا جامعه امنیتی کثرت گرا در منطقه شمال شرق آسیا شکل نگرفته است؟ در پاسخ، فرضیه پژوهش بر این مبنا استوار است که دو مولفه معنایی (الگوی دوستی و دشمنی، فرهنگ) و مادی (رقابت های منطقه ای دو بازیگر اصلی، مجاورت و اختلافات ارضی، اقتصاد) به عنوان متغیرهای منطقه ای و حضور امریکا در معادلات امنیتی منطقه به عنوان متغیر فرامنطقه ای مهم ترین دلایل عدم شکل گیری رژیم امنیتی مشترک در منطقه می باشند. پژوهش پیش رو با کاربست روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای نگارش یافته است.