نظارت بر داوری در نظام حقوقی ایران
با توجه به اینکه داوری روش خصوصی حل و فصل اختلافات است که متکی به توافق طرفین می باشد این روش نتوانسته کاملا مستقل از نظارت دستگاه قضایی حرکت کند. زمانی که طرفین موافقت می کنند که اختلافات خود را به داوری ارجاع نمایند، آنها انتظار دارند که دعوا از حیطه دادگاه خارج شده و به صورت خصوصی و مطابق با توافق طرفین حل و فصل شود. حال اگر دادگاه ها بخواهند در داوری ها نظارت کنند یا این که بخواهند مرجع تجدیدنظر از داوری باشند یا رای صادره را به دلایل گوناگون ابطال نمایند در این صورت داوری نمی تواند به صورت واقعی یک روش حل و فصل خصوصی تلقی گردد. درحالی که نمی توان داوری را کاملا از نظارت، کنترل و حمایت محاکم جدا کرد، اما این که چه سطحی از نظارت را برای دادگاه ها می توان قایل شد محل بحث است و این که با فرض نظارت، ماهیت و آثار این نظارت چگونه است می تواند متفاوت از توافق طرفین باشد. در این تحقیق می خواهیم که تفاوت میزان نظارت دادگاه ها در آرای صادره از داوری را بررسی نماییم. این که یک سیستم حقوق ملی خواستار نظارت در کلیه آراء داوری باشد که در اقصی نقاط دنیا انجام می گیرد، امری بی فایده و عبث خواهد بود که فاقد منطق صحیح و مخالف اصول بین المللی حاکم بر داوری است.
نظارت ، کنترل قضایی ، داوری ، حقوق ملی
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.