مقایسه برنامه آموزشی حضوری و غیرحضوری در بهبود مهارت نحوه انتقال خبر بد توسط دستیاران طب اورژانس

ارتباط پزشک و بیمار نیاز به مهارت های ارتباطی خاص، به ویژه هنگام اعلام خبر بد است موجب رنجش غیر قابل جبرانی در بیمار و همراهان خواهد شد. لذا  نیاز است مطالعاتی در زمینه ی آموزش های به پزشکان انجام شود تا پزشکان بتوانند در این موارد تصمیمات مناسبی اتخاذ کنند.

نمونه مطالعه تمام دستیاران طب اورژانس دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1397 بودند که با روش زوج و فرد به گروه های آموزشی حضوری (سخنرانی، بحث گروهی) و غیرحضوری (دریافت بسته آموزشی، اسلاید و فیلم برمبنای اسپایکس) تقسیم شدند. از پرسشنامه عملکرد و نگرش، که مبنای استراتژی اسپایکس در نحوه انتقال خبر بد است برای ارزیابی استفاده شد. نتایج پیش از آزمون و پس آزمون در دو گروه با هم و هچنین سطح نگرش و عملکرد نیز به تفکیک در هر دو گروه نسبت به قبل و نسبت به یکدیگر مقایسه شدند.

میانگین نمرات پس از آموزش در نحوه نگرش 75/121 و  نحوه عملکرد 45/63 در گروه حضوری و در گروه غیرحضوری 6/115 در میانگین نگرش و 70/62 در امتیاز عملکرد بود. نمره نحوه نگرش در گروه های مطالعه بعد از مداخله نسبت به قبل آن معنادار نشد (p-value> 0.05). هر چند در مقایسه نمره عملکرد بعد آموزش نسبت به قبل در هر دو روش آموزش اختلاف مشاهده شد (p-value < 0.001)

نتایج ضرورت انجام این مطالعه برروی دستیاران تخصصی سایر رشته ها و گنجانده شدن آموزش های مهارت انتقال خبر بد در برنامه آموزشی را نشان می دهد.