جایگاه تکنولوژی «هولوگرافی» و «ویدئومپینگ» در هنرهای اجرایی در قرن بیست ویکم

هدف از این پژوهش، معرفی، بررسی جایگاه، ضرورت و کارکرد «هولوگرافی» و «ویدیومپینگ» در تیاتر و هنرهای اجرایی و همچنین شناخت راه های ایجاد خیال‌انگیزی برای تماشاگر توسط این دو تکنولوژی در راستای جلب توجه کارگردانان و طراحان صحنه‌‌ی تیاتر به این دو امکان است. علاوه بر این، نویسندگان این مقاله بر این باور هستند که درک صحیح از نحوه ی بکارگیری این دو تکنولوژی و تلاش در جهت معرفی آن‌ها به جامعه‌ی تیاتری ایران، میتواند به پیشرفت این‌گونه از هنرهای اجرایی کمک کند. امروزه در بیشتر کشورهای پیشرفته، تیاتر و تکنولوژی به عنوان مکمل یکدیگر به کار می‌روند. هرچند ضرورت همگامی بین تیاتر و تکنولوژی واضح است، اما با مطالعه و مقایسه‌ای مختصر در مورد جایگاه تکنولوژی در تیاتر چند دهه ی اخیر، به آسانی درک می‌شود که ما تا چه حد در این موضوع از عرصه‌ی جهانی و این ویژگی هنری در دنیای معاصر دور مانده‌ایم. استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته‌ی «هولوگرافی» و «ویدیومپینگ» در گونه های خاصی از تیاتر و هنرهای اجرایی در قرن بیست‌ویکم مورد توجه کارگردانان و طراحان زیادی قرار گرفته‌است و در سال‌های آتی استفاده از این تکنولوژی‌ها در صحنه‌های تیاتر و دیگر هنرهای زنده به شکل گسترده‌تر پیش‌بینی می‌شود. با معرفی و شناخت کامل چنین تکنولوژی هایی، تیاتر ایران نیز میتواند در عرصه‌ی استفاده از تکنولوژی، قادر به رقابت با آثار برجسته جهانی شود.