پیش بینی کننده های رضایت زناشویی در مردان و زنان متاهل

رضایت زناشویی، خودارزیابی افراد نسبت به روابط زناشویی و کیفیت ازدواج و عاملی موثر برای مقابله با فشارهای روانی و عملکرد مناسب در زندگی است. این مطالعه به منظور تعیین میزان رضایت زناشویی و عوامل مرتبط با آن در زنان و مردان متاهل ساکن شهرستان تفت انجام شد.

ابزار و روش ها: 

مطالعه مقطعی از نوع تحلیلی در سال 1398 روی 365 نفر از زنان و مردان متاهل انجام گرفت. در روستاها از روش نمونه گیری چندمرحله ای استفاده شد؛ به طوری که 12 مرکز روستایی جامع خدمات سلامت، به عنوان طبقات درنظر گرفته شد که هر یک دارای تعدادی خانه بهداشت به عنوان خوشه بودند و از هر طبقه به صورت تصادفی یک خانه بهداشت انتخاب شد. در هر خانه بهداشت، 14 نفر (7 نفر زن و 7 نفر مرد) از مراجعان به صورت تصادفی وارد مطالعه شدند. در شهر نیز از روش نمونه گیری طبقه ای استفاده شد؛ به این ترتیب که هر کدام از 3 مرکز شهری به عنوان طبقه درنظر گرفته شدند و سپس در هر مرکز 77 الی 78 نمونه از بین مراجعان به صورت تصادفی انتخاب شدند. داده ها با پرسش نامه های رضایت از زندگی زناشویی، حمایت اجتماعی و اعتیاد به اینترنت، گردآوری و نمرات حاصل در مقیاس 100-0 محاسبه شد و در نرم افزار SPSS 22 و محاسبه ضریب همبستگی پیرسون و مدل رگرسیون خطی به روش گام به گام تحلیل شد.

یافته ها:

 میانگین رضایت زناشویی مردان 13.62±64.19 و زنان 12.37± 65.37 به دست آمد و اختلاف معناداری نداشت (0.368=p). میانگین حمایت اجتماعی 11.44±64.56 و اعتیاد به اینترنت 12.90±29.35 بود. متغیرهای حمایت اجتماعی (0.001>p)، تحصیلات همسر (0.018=p) و درآمد (0.020=p) با اثر مثبت و اعتیاد به اینترنت (0.002=p)، شغل (0.002=p)، سن همسر (0.008=p) و سرنوشت ازدواج والدین (0.043=p) با اثر منفی، توان پیش بینی 0.235 تغییرات نمره رضایت زندگی زناشویی را داشتند.

نتایج این مطالعه نشان داد که علاوه بر حمایت اجتماعی و اعتیاد به اینترنت، متغیرهای دموگرافیکی نیز مانند تحصیلات و سن همسر، درآمد، شغل فرد و سرنوشت ازدواج والدین بر کاهش و افزایش میزان رضایت زناشویی تاثیر دارند.