بررسی اثر خستگی موضعی عضلات چهارسررانی بر طیف فرکانس الکترومایوگرافی عضلات اندام تحتانی در حرکت آبدولیوچاگی در مردان نخبه

طیف فرکانس الکترومایوگرافی از شاخص های مهم در شناسایی میزان خستگی در عضلات است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر خستگی موضعی عضلات چهارسررانی بر طیف فرکانس الکترومایوگرافی عضلات اندام تحتانی در حرکت آبدولیوچاگی در مردان نخبه بود. 14 تکواندوکار مرد با میانگین سنی 74/1 ± 50/24 سال با حداقل سه سال سابقه شرکت در مسابقات کشوری به صورت داوطلبانه و هدفمند با هماهنگی هیات تکواندو استان اردبیل انتخاب شدند. از سیستم الکترومایوگرافی بدون سیم با 8 جفت الکترود سطحی دوقطبی برای ثبت فعالیت الکترومایوگرافی (نرخ نمونه برداری: 1000 هرتز) عضلات اندام تحتانی طی حرکات آبدولیوچاگی استفاده شد. از آزمون آماری تی همبسته به منظور بررسی اختلاف درون گروهی استفاده شد (05/0≥P). نتایج نشان داد طیف فرکانس الکترومایوگرافی عضله پهن داخلی (042/0=P، 93/0=d)، پهن خارجی (044/0=P، 90/0=d)، راست رانی (003/0=P، 18/1=d)، دوسررانی (020/0=P، 13/1=d)، نیمه وتری (029/0=P، 94/0=d) و سرینی میانی (023/0=P، 06/1=d) بعد از اعمال خستگی در مقایسه با قبل از اعمال خستگی کاهش معنا داری را نشان داد. نتایج نشان داد خستگی موضعی عضلات چهارسررانی، کاهش طیف فرکانس الکترومایوگرافی عضلات مفصل ران و سرینی میانی را در پی داشته است. اگرچه در عضلات درشت نیی قدامی و دوقلو این نتیجه به دست نیامد، این تفاوت را می توان به اختلافات موجود در بین عضلات از نظر رفتار حرکتی نسبت داد. به همین دلیل به مربیان و بازیکنان توصیه می شود به تمریناتی که سبب افزایش استقامت عضلات چهارسررانی و همسترینگ و سرینی میانی می شود، توجه داشته باشند.