بررسی انواع استعاره از نظر دستوری و ساختمانی در اشعار سیمین بهبهانی براساس الگوی خسرو فرشیدورد

استعاره به عنوان یکی از مهمترین صوربیانی در بین همه ملتها، بخش مهمی از بررسیهای اهل ادب و زبانشناسان را به خود اختصاص داده است.محدوده شناخت و بررسی این صورت ادبی را در شکل کلاسیک آن باید در آراء قرآن شناسان و مفسران، متکلمین و شعر شناسان عرب و در شکل جدید و معاصر آن در نظریات زبانشناسان جستجو نمود.از سوی دیگر، استعاره پیوندی ناگسستنی با دیگر فنون بیانی و ادبی دارد، این فن بیانی ، از یکسو با تشبیه و از سوی دیگر با مجاز کنایه مرتبط است. اما ارتباط این صور خیال با دستور و نقشهای دستوری نکته مهم دیگری است که از سوی ارباب فن پنهان مانده است، تا کنون تنها خسرو فرشیدورد در جلد دوم کتاب درباره «ادبیات و نقد ادبی» خویش به نقشهای دستوری تشبیه و استعاره اشاره کرده اند.در این پژوهش سعی شده ضمن بررسی و نقد فقدان مباحث دستوری در استعاره ، ارتباط انواع استعاره با دستور و نقشهای دستوری مورد کنکاش و نقد و تحلیل قرار گیرد و نقشهای دستوری انواع استعاره در اشعار سیمین بهبهانی استخراج و تحلیل گردد