پدیدارشناسی مکان در عکاسی مکان نگاری نوین

این پژوهش با رویکرد پدیدارشناسی مکان به بررسی مکان در دوران معاصر که توسط هنرمندان عکاسی مکان نگاری نوین به تصویر کشیده شده، می پردازد. این شیوه عکاسی در پی گسترش شهرنشینی‏ و تصرف انسان در فضاهای بکر طبیعت، توانست واقعیت‏هایی را درباره تخریب زمین آشکار سازد و جایگاه خود را به عنوان عکاسی جسورانه به رخ کشد. این پژوهش با توجه به ضرورت وجود و شناخت این شیوه از عکاسی در هنر معاصر، در پی پاسخ به  ویژگی های مکان در این سبک از عکاسی با استفاده از چهارچوب نظری پدیدارشناسی مکان از دیدگاه نوربرگ- شولتز، با این فرض که این شیوه عکاسی با نگاه انتقادی به محیط زیست نگاه پدیدارشناسانه داشته، معانی جدیدی از آن را ارایه کرده است. این پژوهش به روش تحلیلی و توصیفی، به کشف این معانی میپردازد. به نظر می رسد مکان نگاری نوین در عکاسی همچون انعکاسی از بی هویتی و روح مکان در دوران معاصر است و هنرمندان با ثبت مکان انسان معاصر با کنکاش در تخریب محیط زیست، هنر عکاسی را به تاریخ مکان پیوند داده اند.