مولفه های مکتب رمانتیسم در رمان دکتر نون زنش را بیشتر از مصدق دوست دارد

رمانتیسم از مکتب های فلسفی - ادبی و مادر بسیاری از مکاتب اروپایی است که بعضی دگرگونی های فکری را در اروپا در پی داشت. گرچه رمانتیسم در قرن نوزدهم میلادی در آلمان، به عنوان مکتبی مشخص، معرفی شد، اما بعضی ریشه ها و رگه های آن از دیرباز در فرهنگ و تفکر ایرانی وجود داشته و بر حیات فکری و فرهنگی بشر ایرانی سایه افکنده است؛ چنان که می توان این رگه ها را در بیشتر آثار ادبی- هنری ایرانی از گذشته تاکنون مشاهده کرد و ریشه هایش را در تاریخ فرهنگی- ادبی این سرزمین جست. رمان دکتر نون زنش را بیشتر از مصدق دوست دارد، نوشته شهرام رحیمیان از نویسندگان نسل سوم ایرانی است که می توان مولفه های مکتب رمانتیسم را در بنیان های فکری و ساختاری آن دید؛ از همین روی، در این پژوهش کوشیده ایم اصول مکتب رمانتیسم را در این رمان به روش توصیفی-تحلیلی بررسی کنیم. یافته های پژوهش نشان می دهد رمان مورد اشاره که بخش هایی از روایت آن بر پایه تفاوت تخیل با خیال شکل گرفته است، مولفه هایی از رمانتیسم مانند آشنایی زدایی زن محور، اسطوره اندیشی، گرایش به موسیقی، پناه بردن به افیون، بازگشت به طبیعت و فطرت کودکی، گرایش به مرگ شهوانی و تناقض زندگی شخصی با مسئولیت اجتماعی را در خود دارد و از نمونه های ادبی برجسته مکتب رمانتیسم در ادبیات داستانی فارسی است.