تاثیر حاد تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر بیان ژن های FNDC5 و PGC-1α در رت های نر دیابتی

بیان PGC-1α  ناشی از فعالیت ورزشی به افزایش بیان FNDC5 در عضله منجر می شود، این پروتئین غشایی  هورمون تازه شناسایی شده ایرزین را ترشح می کند که سبب افزایش انرژی مصرفی، بهبود حساسیت انسولینی و تحمل گلوکز می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر حاد تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر بیان ژن های FNDC5 و PGC-1α رت های نر دیابتی است. در این مطالعه 18 سر رت نر دیابتی (12 هفته سن و با وزن 240-220 گرم) به سه گروه تقسیم شدند: تمرین تناوبی با شدت بالا بلافاصله (HIIT0)(6سر)، تمرین تناوبی با شدت بالا 2 ساعت بعد (HIIT2) (6سر) و کنترل (C) (5سر). هر دو گروه HIIT با سرعت vo2max90-95% در 12 تناوب 1 دقیقه ای با فواصل استراحتی 1 دقیقه ای به فعالیت روی نوار گردان پرداختند. برای بررسی بیان نسبی mRNA ژن های FNDC5 و PGC-1α بافت عضلانی از روش Real time PCR استفاده شد. از آزمون ANOVA و تست تعقیبی توکی برای تحلیل داده ها استفاده و سطح معنا داری 05/0 درنظر گرفته شد. تحلیل داده ها نشان داد که بین گروه های تحقیق در بیان ژن های FNDC5 و PGC-1α تفاوت معنا داری وجود دارد (01/0P≤). نتایج آزمون توکی نشان داد، بیان ژن های FNDC5 و PGC-1α در هر دو گروه تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT0-HIIT2) نسبت به گروه کنترل افزایش معنا داری داشتند (01/0P≤). بنابراین، نتایج این تحقیق نشان داد که یک جلسه تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIIT) با القای PGC-1α به تحریک بیان ژن  FNDC5 در رت های دیابتی منجر می شود.