بررسی ارتباط بین میزان خشونت در رانندگی و صفات شخصیتی بین رانندگان شهر تهران

خشونت و رفتارهای تهاجمی رانندگان به عنوان عامل اصلی خطر سوانح ترافیکی هستند. نگرش ها و رفتارهای راننده می تواند تحت تاثیر ویژگی های شخصیتی قرار گیرد. این تحقیق با هدف شناسایی رابطه رفتارهای خشونت آمیز در رانندگی با ویژگی شخصیتی افراد انجام شد.

برای جمع آوری اطلاعات مربوط به خشونت از پرسشنامه پژوهش ساخته 20 سوالی و اطلاعات مربوط به صفات شخصیتی برون گرایی، توافق یا نوع دوستی، وظیفه شناسی، روان رنجور خویی و گشودگی به تجربه از پرسشنامه 60 سوالی شخصیتی نیو استفاده شد. روان سنجی ابزارهای تعیین و جمع آوری اطلاعات در بازه زمانی شهریور تا دی ماه 1397 انجام شد. آمار توصیفی و تحلیل آماری نا پارامتریک شامل من ویتنی و کروسکال برای تحلیل داده ها انجام شد.

یافته ها:

 در این مطالعه از مجموع 312 نفر شرکت کننده، 3/87 درصد شرکت کنندگان مرد و 7/12 درصد زن بودند. میانگین سنی افراد شرکت کننده 42 سال بود. ویژگی شخصیتی غالب در بین رانندگان با میزان 2/30 درصد وظیفه شناسی بود. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که بین میزان خشونت و صفات شخصیتی روان رنجوری ارتباط معنادار دیده شد (02/0=P). بر اساس تحلیل رگرسیون نوزده درصد (19 درصد) میزان خشونت بر اساس متغیرهای انواع صفات شخصیتی قابل تبیین است.

نتیجه گیری: 

ویژگی شخصیت روان رنجوری راننده می تواند به طور بالقوه نشان دهنده رفتار رانندگی و میزان خشونت باشد؛ بنابراین پیش بینی رفتار رانندگان در بهبود ایمنی راه های جاده ای ضروری است. همچنین می تواند اطلاعات مفیدی برای مداخلات ایمنی در میان کاربران جاده ارایه کند و راننده هایی را که بیشتر در معرض رفتارهای نامطلوب رانندگی قرار دارند مورد هدف قرار دهد.