بررسی میزان شیوع درماتوفیتوزیس و عوامل اتیولوژیک آن در مراجعه کنندگان به آزمایشگاه قارچ شناسی آزمایشگاه مرکزی یزد 97-1392

درماتوفیتوزیس یکی از معضلات بهداشتی است که امکان سرایت بیماری از خاک، حیوان خانگی و دام و هم چنین از انسان مبتلا وجود دارد. هر چند فرم آلودگی سردر این  بیماری اغلب در مناطق محروم و روستاها فراوان تر است ولی ضایعات سایر نواحی بدن نیز هم در شهرها و هم در مناطق روستایی گزارش می شود. بررسی میزان شیوع این بیماری ها و عوامل درماتوفیتی مسبب بیماری، می تواند در کنترل و درمان آن مفید باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع و عوامل بیماریزای آن در مراجعین به آزمایشگاه قارچ شناسی آزمایشگاه مرکزی یزد از سال 1392تا 1397 انجام گردید.

در این مطالعه توصیفی مقطعی، در طی سال های 1392-1397 ازکلیه بیماران مشکوک مراجعه کننده به بخش قارچ شناسی ازمایشگاه مرکزی یزد، پس از تکمیل پرسشنامه از محل ضایعه نمونه برداری انجام و با آزمایش مستقیم و کشت تعیین گونه شد.

از 900 بیمار مورد بررسی در112 مورد (5/12%) دارای آزمایش مستقیم و کشت مثبت بودند. بالاترین میزان آلودگی در گروه سنی  زیر 10 سال و شایع ترین فرم کلینیکی به ترتیب کچلی بدن، سر، کشاله ران، دست، پا و ناخن بود. شایع ترین عوامل جدا شده به ترتیب تریکوفیتون منتاگروفیتیس، میکروسپوروم کانیس،تریکوفیتون روبروم، تریکوفیتون وروکوزوم بودند که دارای میزبان های حیوانی و انسانی بودند.

با توجه به عدم اطلاع از وضعیت موجوداین بیماری در یزد ، انجام مطالعات دوره ای بر روی این عفونت ها، منابع و عوامل اتیولوژیک به منظور کنترل و پیشگیری عفونت درماتوفیتی لازم به نظر می رسد.