اخلاق حرفه‏ ای رسانه‏ ها در جمهوری اسلامی ایران؛ مفاهیم و مصادیق

امروزه سازمان‏های حرفه‏ای برای بهبود عملکرد خود به مجموعه‏ای از اصول اخلاقی نیاز دارند که با توجه به حرفه و حوزه ماموریت کاری و فعالیت آن ها تدوین شده باشد. بنا بر باور پژوهشگران و صاحب‏ نظران حوزه ارتباطات و رسانه، فقدان نظام‏نامه و مرام نامه اخلاق حرفه‏ای مدون از کاستی‏های قابل‎ توجه در نظام رسانه‏ای جمهوری اسلامی ایران است. نوشتار پیش رو، به ‏دنبال ارایه الگو و نظریه بومی در عرصه «اخلاق ‏حرفه‏ای رسانه» و «هنجار رسانه» و غنی‏سازی ادبیات مرتبط در این حوزه است. روش این پژوهش، به‎ منزله بخشی از روش‏های کیفی در چهارچوب تفسیرگرایی قرار می گیرد و از نظر شیوه های گردآوری داده ‏ها از تجارب زیسته پژوهشگران، مصاحبه‏ های گروهی، متمرکز و عمیق و نیز از پرسش‏نامه ‏ها در سطوح مختلف ستاد و صف حوزه عملکردی رسانه (مدیران، برنامه‏ سازان و کارشناسان) با نمونه ‏گیری‏ های هدف‏مند استفاده شده است. در این مقاله تلاش شده با استمداد از مبانی نظری و روشی پژوهش و با نقد و بررسی نظریه ‏ها، الگوها، مبانی پنج‏گانه در اخلاق و نظریه ‏های شش‏گانه هنجار رسانه و با ارجاع به مبانی و تعلیمات اسلامی، «اصول اخلاق حرفه ‏ای رسانه‏ ها در جمهوری اسلامی ایران» بررسی شود.