رابطه ویژگی خود شفقت ورزی و مراقبت مبتنی بر زیبایی شناسی در پرستاران

ترکیب علم وهنر همراه  با زیبایی شناختی از ویژگی های مهم در کیفیت مراقبت پرستاری است.  از طرفی خود شفقت ورزی یکی از مولفه های مهم سلامت روانی است و می تواند یک منبع قدرتمند و یک اصل برای افزایش کیفیت مراقبت از دیگران بخصوص در ویزگی های مهمی همچون همدلی و مهربانی باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ویژگی خود شفقت ورزی و مراقبت مبتنی بر زیبایی شناسی در پرستاران انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع توصیفی - همبستگی و جامعه آماری پژوهش را پرستاران شاغل در مراکز آموزشی - درمانی شهر اصفهان تشکیل دادند. در این مطالعه 95 پرستار و285 بیمار به روش در دسترس انتخاب شدند. از پرسشنامه های شفقت ورزی به خود و مقیاس زیبایی شناسی مراقبت پرستاری  استفاده شد.  تجزیه و تحلیل داده ها به دو روش توصیفی و استنباطی انجام شد. در سطح استنباطی از ضرایب همبستگی پیرسون واسپیرمن  همچنین آزمون  کای دو  استفاده شد. تحلیل ها در سطح خطای 05/0 و با استفاده از نسخه 22 نرم افزار SPSS انجام شد.  

میانگین و انحراف معیار میزان خود شفقت ورزی پرستاران 70/5 ± 68/75 و در حد متوسط  بود.  بیشترین امتیاز در زیر مقیاس مهربانی با خود و کمترین امتیاز مربوط به زیر مقیاس انزواگرایی بود. در این مطالعه مراقبت مبتنی بر زییایی شناسی پرستاران با میانگین و انحراف معیار 26.58 ±  135.74 در حد مطلوب بود. نتایج رابطه معناداری و غیر مستقیم بین زیر مقیاس انزوا گرایی از ویژگی های خود شفقت ورزی با مراقبت پرستاری مبتی بر زیبایی شناسی نشان داد (034/0= p).

در این مطالعه پرستاران دارای سطح متوسطی از ویژگی شفقت نسبت به خود بودند و با افزایش ویژگی انزواگرایی پرستاران کیفیت مراقبت مبتنی بر زیبایی شناسی کاهش می یافت. پیشنهاد می شود مسیولین پرستاری به توسعه ویژگی خود شفقت ورزی پرستاران در جهت افزایش کیفیت مراقبت توجه بیشتری کنند.