اثر ظرفیت سازی سازمانی بر یادگیری پایدار با میانجی آموزش چندرسانه ای و نوآوری آموزشی در دانشکده های تربیت بدنی منتخب کشور

هدف از این پژوهش بررسی اثر ظرفیت سازی سازمانی بر یادگیری پایدار با میانجی آموزش چندرسانه ای و نوآوری آموزشی در دانشکده های تربیت بدنی منتخب کشور بود. این تحقیق؛ از نظر نوع توصیفی- همبستگی، از نظر هدف کاربردی، از نظر روش جمع آوری داده ها میدانی می باشد. جامعه آماری را تمامی اساتید، مدرسان و مدیران دانشکده های تربیت بدنی دانشگاه های دولتی کشور تشکیل می دادند (حدود 500 نفر). برای نمونه گیری همه دانشکده ها به مثابه یک سیستم جامع علمی آموزشی تربیت بدنی در نظر گرفته شد. نمونه آماری به تعداد قابل کفایت برای آزمون مدل در نرم افزار اسمارت پی ال اس (10 تا 20 برابر سوالات مربوط به متغیر دارای بیشترین تعداد سوال) انتخاب شد (136 نفر). نمونه آماری به روش نمونه گیری به صورت تصادفی - خوشه ای از بین دانشکده های کشور انجام گردید. ابزار پژوهش، پرسشنامه ای (نیمه محقق ساخته) شامل 50 سوال (برای 4 متغیر اصلی و 11 بعد آن ها) در مقیاس 5 گزینه لیکرت بود. اعتبارسنجی پژوهش با استفاده از روش روایی محتوایی (10 صاحب نظر)، پایایی (آلفای کرونباخ) و روایی سازه (برازش مدل) ارزیابی و تایید گردید. نتایج مدلسازی نشان داد که هم اثر مستقیم و هم اثر غیر مستقیم (دو میانجی نوآوری آموزشی و آموزش چندرسانه ای) متغیر ظرفیت سازمانی بر یادگیری پایدار معنی دار بود اما اثر غیرمستقیم آن از اثر مستقیم بیشتر بود. براین اساس می توان گفت که متغیرهای ظرفیت سازمانی هر چند اثر قابل توجهی بر یادگیری پایدار دارد اما مداخله در متغیرهای میانجی اثر آن ها را در سیستم آموزشی بسیار بیشتر اعمال خواهد کرد.