روش های گوناگون تثبیت خاک لایروبی و کربناته

خاک های لایروبی از لایروبی احداثی (حاصل احداث سازه های هیدرولیکی) یا لایروبی نگهداری (حاصل نگهداری سازه های هیدرولیکی) به دست می آیند. با توجه حجم زیاد، بی استفاده رها شدن و آلودگی اندک این خاک ها؛ پژوهشگران در اندیشه ی به کار گرفتن آن ها به عنوان جایگزین خاک هستند. ضعف باربری، ویژگی خردشوندگی و دشوار بودن پیش بینی رفتار، برخی از مسایل خاک مشکل آفرین کربناتی است. خاک لایروبی غیرکربناته نیز اغلب ویژگی های فنی مناسبی ندارد. خلیج فارس با ساحل های پوشیده از رسوب های کربناته نیز ناگزیر لایروبی می گردد. با توجه به اهمیت بسیار زیاد این آبراه در اقتصاد و تامین انرژی جهان، و همچنین مشکل ساز بودن خاک کربناته ی موجود در آن (برای نمونه ایجاد مشکل در پی سکوهای استخراج نفت)؛ خاک کربناته ی خلیج فارس نیز مانند خاک لایروبی نیازمند بهسازی است. یکی از روش های پر کاربرد بهسازی خاک، تثبیت است. جدا از کاربرد مواد نوین (مانند پلیمر و فیبر)، همچنان تثبیت با سیمان و آهک پرکاربردترین روش تثبیت برای انواع گوناگون خاک ها هستند. استفاده از خاک تثبیت شده در سازه های مهندسی مانند بدنه ی راه به عنوان اساس و زیراساس؛ افزون بر ارزش اقتصادی، اهمیت زیست محیطی و فنی نیز خواهد داشت. بهسازی و تثبیت خاک با افزودنی ها و روش های گوناگون انجام می شود. بسته به نوع خاک و مواد موجود در هر منطقه، روش تثبیت مناسب متفاوت است؛ بنابراین نمی توان نسخه ی یکسانی برای تثبیت خاک ها پیشنهاد کرد. این مقاله به خاک های کربناته و لایروبی، روش های اصلاح و تثبیت آن ها؛ و مروری بر برخی تجربه های عملی تثبیت این خاک ها پرداخته است.