طراحی مدل توانمندسازی مدیران پرستاری در بیمارستان های آموزشی و درمانی دانشگاه تهران

گسترش توانمندسازی مدیران پرستاری در سازمان ها، پرسنل سازمان را به فعال تر بودن و کمک به سازمان برای رسیدن به اهداف آن سوق می دهد. هدف از پژوهش حاضر طراحی مدل توانمندسازی مدیران پرستاری در بیمارستان های آمورشی-درمانی دانشگاه تهران است.

این پژوهش از لحاظ هدف، توسعه ای و از لحاظ نوع روش، توصیفی - اکتشافی است. جهت گردآوری داده های کیفی از ابزار مصاحبه استفاده شده است. جامعه آماری مورد نظر در این پژوهش، مدیران پرستاری در بیمارستان های آموزشی و درمانی دانشگاه تهران می باشند. روش نمونه گیری در این پژوهش نیز، به صورت تیوریک یا نظری است. جهت طراحی الگوی توانمندسازی مدیران پرستاری از استراتژی گراندد تیوری با رهیافت استراوس و کوربین استفاده شده است.

بر اساس نتایج کدگذاری باز و محوری، عوامل علی موثر بر توانمندسازی مدیران پرستاری سیستم های آموزشی، ارتباطات موثر، قوانین و برنامه های سازمانی، اخلاق مداری و رهبری حرفه ای هستند. همچنین، ساختار سازمانی انعطاف پذیر، گنجینه نیروی انسانی شایسته، و زیرساخت های فناوری و فرآیندهای اداری اثربخش از جمله عوامل زمینه ای مهم توانمندسازی مدیران پرستاری می باشند. از سوی دیگر چالش های مدیریتی، چالش های سازمانی و مسایل پرسنل پرستاری، از جمله عوامل مداخله گر در توانمندسازی مدیران پرستاری اند. همچنین توسعه برنامه های انگیزشی، سامان دهی مسایل قانونی، توسعه برنامه های آموزشی و تقویت نظم و سازماندهی در سازمان از جمله مهمترین راهبردهای این مدل هستند. بهبود عملکرد سازمانی، تقویت توانمندی پرستاران و بهبود توانمندی مدیران را می توان از پیامدهای توانمندسازی مدیران پرستاری در نظر گرفت.

توانمند سازی مدیران پرستاری اتفاقی رخ نمی دهد. وجود رهبرانی که به به کارگیری سیستم ها و زیرساخت های سازمانی اعم از سیستمهای بررسی پیشنهادات، جانشین پروری، ارتباطات فراگیر و موثر و مبتنی بر اخلاق در سازمان، و قوانین سازمانی پیشرو باور دارند، انگیزه و سایق لازم را برای حرکت به سمت توانمند سازی فراهم می کنند.