بررسی و مطالعه حاشیه نشینی و پدیده اسکان غیررسمی

اسکان غیررسمی پدیدهای خودرو است. اغلب بدون مجوز ساختمان و برنامه رسمی شهرسازی درون یا مجاور شهرها به ویژه شهرهای بزرگ رخ میدهد. این پدیده، تجلی برآورده نشدن نیاز مسکن و سرپناه اقشار کمدرآمدی است که در فضای رسمی و برنامهریزیشده شهری جایی ندارند. در سکونتگاه های غیررسمی نابسامانیهای فراوان در ابعاد کالبدی، اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی و سایر عوامل سطح زندگی ساکنان را کاهش دادهاست. این مقاله به بررسی ابعاد مختلف اسکان غیررسمی، تعاریف مفاهیم و ویژگیهای انواع سکونتگاه های غیررسمی بصورت توصیفی پرداختهشدهاست. روش تحقیق بصورت توصیفی-تحلیلی است که جمعآوری داده ها عمدتا از طریق مطالعات کتابخانه ای صورت گرفتهاست. بر طبق بررسی نتایج، حاشیهنشینی عمدتا برای رفع نیاز مسکن افرادی است که این افراد با دلایل مختلفی از مصالح غیرمتعارف در زمینهای دور افتاده شهری و یا فاقد استاندارد سکونتگاه های خود را برپا میسازند. برای رفع نیاز مسکن خود اغلب در وضعیت بد معیشتی قرار میگیرند. عمدتا بخشی از اقتصاد شهر را بر عهده دارند ولی توان تهیه سرپناه در داخل شهر را ندارند که با حاشیهنشینی این نیاز خود را برطرف میکنند. سکونتگاه های غیررسمی میتوانند فرصتی برای اقشار کم درآمد باشند و با به حداقل رساندن مشکلات این مناطق در تامین نیاز سرپناه یاری رسانند.