اثر یک دوره بی تحرکی اندام تحتانی بر بیان ژن های mir-1 و mir-206 عضله نعلی رت های تمرین کرده استقامتی

microRNAsهای متعددی در تنظیم توده عضلانی دخیل هستند که در هایپرتروفی و آتروفی عضلات اسکلتی نقشی اساسی را ایفا می کنند. پژوهش حاضر بیان برخی از ژن ها را به عنوان تنظیم گرهای آتروفی عضلانی در پی یک دوره کوتاه بی تحرکی در رت های تمرین کرده استقامتی مورد بررسی قرار می دهد. 

به همین منظور هجده سر رت نر اسپراگ داولی به سه گروه (کنترل، تمرین + بی تحرکی و بی تحرکی) تقسیم شدند. رت های گروه تمرین طی شش هفته و هر هفته پنج جلسه روی تردمیل دویدند. اندام تحتانی حیوانات برای هفت روز با روش قالب گیری بی تحرک شد. عضله نعلی استخراج و میزان بیان ژن های موردنظر به روش RT-PCR اندازه گیری شد. جهت تعیین تفاوت ها از روش آنووا یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری (0/05≥α) استفاده شد.

ملاحظات اخلاقی: 

این پژوهش با کد اخلاق IR.SUMS.REC.1396.S463 توسط کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی تهران به تصویب رسید.

نتایج نشان می دهد، در گروه ورزش + بی تحرکی و گروه بی تحرکی نسبت به گروه کنترل، شاهد افزایش بیان ژن های (miR-1(P=0/010)، FOXO3a (P=0/001 و کاهش بیان (miR-206 (P=0/007 و (IGF-1 (P=0/001 بودیم که این اختلافات از لحاظ آماری معنادار بود. 

با توجه به یافته های پژوهش حاضر، می توان عنوان کرد که احتمالا تغییرات بیان میکروRNAها در شرایط بی تحرکی موجب تغییر بیان ژن های تنظیم گر توده عضلانی می شود. تمرینات استقامتی اثر محافظتی دارند، اما موجب پیشگیری از این تغییرات نمی شوند.