مطالعه اکولوژیک و دینامیزم جمعیتی خانواده گاوسانان در پارک ملی گلستان

مطالعه اکولوژیک و دینامیزم جمعیت خانواده گاوسانان در پارک ملی گلستان روی گونه های قوچ و میش، کل وبز و آهو به کمک مشاهدات میدانی و تست های آماری غیر پارامتریک کروسکال - والیس و آزمون U صورت گرفت. نتایج نشان می دهد که مناطق آلمه، دره خشک و دگرمانلی از نظر تراکم اوریال مشابه بوده و از نظر ساختار جمعیتی و میزان بره زایی بهترین جمعیت قوچ و میش در مرکز و بعد مناطق جنوبی پارک است درحالی که جمیعت های شرقی پارک بسیار شکننده و جوان است (به علت فشار بیش از اندازه شکارچیان و سهولت دسترسی متخلفین در این منطقه). هم چنین با مطالعه 17 لاشه اوریال مشخص شد که بیشترین میزان شکار توسط پلنگ (7 مورد) و در مرحله بعد گرگ (3 مورد) می باشد ولی حداکثر 24 درصد اوریالها توسط این دو صیاد اصلی شکار می شوند و بقیه مرگ و میرها به واسطه متخلفین و عوامل طبیعی است. زادآوری کل وبز در چهار منطقه مورد مطالعه (چندعباس، آدام چاغران، دگرمانلی و تونل - آق سو) یکسان بوده و اکثر مناطق پارک ملی گلستان برای کل وبزها شرایط زیست محیطی یکسانی دارد، امید زندگی و طول نسل حدود 5 سال، ضریب رشد جمعیت 0.135، نسبت جنسی 2 ماده به 1 نر و میزان بقای متوسط سالانه کل وبزها 0.78 است، به عبارت بهتر، جمعیت پازنها در مناطق مورد مطالعه از نظر طول نسل ضریب رشد، میزان بقا و نسبت جنسی یکسان است یعنی تاثیر عوامل محیطی و انسانی روی جمعیت یکنواخت است. جمعیت آهوان پارک ملی گلستان دارای ضریب رشد 0.156 و طول نسل 3.7 سال بوده و امید زندگی آهوان ماده 0.4 سال بیشتر از نرهاست. هم چنین اختلاف معنی داری بین گله های آهو از نظر تعداد بره ها وجود ندارد و ماندگاری نوزادان با احتمال 95 درصد در پاییز کمتر از بهار است.