واگرایی ژنتیکی دو جمعیت نژاد بز گوشتی و شیرده: بر پایه تحقیقات چند شکلیهای نوکلئوتیدی موجود در ژن های کاندیدا

واگرایی ژنتیکی، فرآیندی است که در طی آن، دو یا چند جمعیت از یک گونه با جد مشترک، در طول زمان از طریق سازکارهای تکاملی، همچون جدایی جغرافیایی، نوترکیبی مولکولی و جهش های مستقل، آلل های با فراوانی غیر مشابه در سطح ژنومشان، فاصله ژنتیکی پیدا می کنند. این پدیده را می توان، اساس بوجود آمدن دو نژاد متفاوت از لحاظ، تیپ تولیدی در یک گونه دانست. در این راستا، هدف پژوهش حاضر، بررسی مقایسه ای چند شکلی های موجود در شش ژن کاندیدا برای تولید، در دو نژاد شاخص بز تیپ گوشتی و شیرده می باشد. بدین منظور، مجموعا، تعداد 30 عدد از هر نژاد بز شیری سانن و گوشتی بویر، برای شناسایی چند شکلی ها در ناحیه ای از شش ژن کالپاستاتین، میوستاتین، هورمون شبه انسولین، لپتین، فاکتور نسخه پرداری اختصاصی هیپوفیزی و SCD با استفاده از تکنیک PCR-RFLP تعیین ژنوتیپ شدند. سپس، پارامترهای ژنتیکی مولکولی، با استفاده از نرم افزار POPGENE بین دو جمعیت محاسبه گردید. از آزمون کای اسکور، بر طبق جدول توافقی، برای آزمون معنی داری تفاوت های شاخص های مولکولی بین دو جمعیت استفاده شد. ضمنا، فراوانی آلل های مطلوب مرتبط با تولید در هر دو گروه تعیین گردید. نتایج مطالعه حاضر، نشان داد که ژنوم دو جمعیت مورد مطالعه در پروفایل آلل های شناسایی شده در بیشتر موارد تفاوت معنی داری دارد (p <0.01). چنین مطالعات واگرایی ژن در خصوص ژن های بزرگ اثرمرتبط با صفات تولیدی شاید بتواند، بینش اصلاح گران را برای درک بیشتر و پرده برداری از سیمای توارث جهش ها و نقش آنها در واریانس فنوتیپی مشاهده شده در صفات اقتصادی را بالا ببرد.