مقایسه تاثیر ال-لیزین هیدروکلراید و بایولیز سولفات بر عملکرد، اجزاء لاشه و کیفیت گوشت جوجه های گوشتی

این آزمایش به منظور مقایسه تاثیر بایولیز سولفات و ال-لیزین هیدروکلراید بر عملکرد، اجزاء لاشه و کیفیت گوشت جوجه های گوشتی انجام شد. از تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی سویه راس-308 (مخلوط مساوی نر و ماده) در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار، 5 تکرار و 8 قطعه در هر تکرار استفاده شد. لیزین مکمل جیره از دو منبع ال-لیزین هیدورکلرید و بایولیز سولفات تامین شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) 100 درصد ال-لیزین هیدروکلراید (جیره پایه یا شاهد)، 2) 75 درصد ال-لیزین هیدروکلراید و 25 درصد بایولیز سولفات، 3) 50 درصد ال-لیزین هیدروکلراید و 50 درصد بایولیز سولفات، 4) 25 درصد ال-لیزین هیدروکلراید و 75 درصد بایولیز سولفات، 5) 100 درصد از بایولیز سولفات بودند. طی 42-1 روزگی، مصرف خوراک و وزن بدن جوجه های دریافت کننده جیره حاوی 100 درصد بایولیز سولفات نسبت به جوجه های گروه شاهد بیشتر بود (05/0 P <). تیمارهای آزمایشی بر درصد چربی و ماده خشک گوشت سینه و ران و اجزاء لاشه تاثیر نداشتند (05/0  >p). درصد اتلاف آب گوشت سینه در جوجه های دریافت کننده تیمارهای دارای 25، 50 و 75 درصد بایولیز سولفات نسبت به جوجه های گروه شاهد کمتر بود (05/0  <p). به طور کلی بایولیز سولفات در مقایسه با ال- لیزین هیدروکلراید بر عملکرد و کیفیت گوشت تاثیر بهتری داشت و اجزاء لاشه تحت تاثیر قرار نگرفت. با توجه به نتایج آزمایش و به دلیل قیمت ارزانتر، بایولیز سولفات با سطح جایگزینی 50 یا 100 درصد با لیزین هیدروکلرید می تواند منبع بهتر و اقتصادی تر لیزین در جیره جوجه های گوشتی باشد.