بررسی ارتباط بین نتیجه تلقیح داخل رحمی اسپرم و علل ناباروری

درمان معمول برای زوج های نابارور استفاده از تحریک تخمک گذاری کنترل شده به همراه تلقیح داخل رحمی اسپرم می باشد. در این مطالعه ارتباط بین نتایج تلقیح داخل رحمی اسپرم و علل مختلف ناباروری ارزیابی می گردد.

این مطالعه از نوع مقطعی بوده است و روش نمونه گیری در این مطالعه از نوع در دسترس می باشد. این مطالعه از بهمن 1393 تا مرداد 1395، بر روی 994 سیکل تلقیح داخل رحمی اسپرم در 803 زوج نابارور مراجعه کننده به بخش ناباروری پژوهشگاه رویان در شهر تهران انجام شد. معیارهای ورود بیمار به این مطالعه شامل: ناباروری با فاکتورهای مردانه، علل ترکیبی ناباروری، ناباروری به علت عدم تخمک گذاری، ناباروری با علت نامشخص بودند. 16-12 روز پس از انجام تلقیح داخل رحمی اسپرم در صورتی که تست بارداری مثبت بود و به دنبال آن در سونوگرافی ترانس واژینال هفته چهار پس از انجام تلقیح داخل رحمی اسپرم ساک حاملگی مشاهده می شد، حاملگی کلینیکی درنظر گرفته می شد.

میزان موفقیت بارداری در تمام سیکل های تحریک تخمک گذاری کنترل شده به همراه تلقیح داخل رحمی اسپرم 5/16% و تولد زنده به ازای هر سیکل 5/14% محاسبه گردید. متوسط سنی بیماران در گروه باردار به صورت معناداری از گروه غیرباردار کمتر بود (01/0=P). همچنین بین علت ناباروری و بارداری کلینیکی ارتباط معناداری وجود داشت (001/0<P) کاهش معناداری در میزان موفقیت بارداری کلینیکی با افزایش مدت ناباروری مشاهده گردید (8/0OR=، 9/0-8/0 CI= و 001/0<P).

سن زن، علت ناباروری، مدت ناباروری، قاعدگی نامنظم، حجم سیمن و دوز گونادوتروپین تجویزشده فاکتورهای مهمی در نتایج تحریک تخمک گذاری کنترل شده به همراه تلقیح داخل رحمی اسپرم بودند.