تاثیر کاربرد کود زیستی حل کننده پتاسیم در مقایسه با سولفات پتاسیم بر رشد و برخی صفات فیزیولوژیکی تربچه قرمز (Raphanus sativus L.) تحت تنش خشکی

استفاده ازکودهای زیستی افزون بر افزایش بهره وری و افزایش عملکرد گیاهان، به کاهش مصرف کودهای شیمیایی و حفظ محیط زیست کمک می کند. در این راستا، هدف از این پژوهش تاثیر کاربرد کودهای زیستی محتوی باکتری های حل کننده پتاسیم (Pseudomonas koreensis و Pseudomonas vancouverensis)، باکتری های حل کننده فسفر (Pseudomonas putida) و باکتری های تثبیت کننده نیتروژن (Pantoea agglomerans) به عنوان یک نهاده سازگار با محیط زیست بر رشد و عملکرد تربچه قرمز و تاثیر آن بر تحمل این گیاه به تنش خشکی بود. بدین منظور آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی در شرایط گلخانه و در گلدان با 10 تیمار کاربرد کود سولفات پتاسیم، کاربرد کود زیستی باکتری حل کننده پتاسیم و کودهای زیستی باکتری های محرک رشد در سه تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که اعمال تنش خشکی موجب کاهش وزن تر غده به میزان 65 درصد در تیمار شاهد شد ولی در وزن تر بخش هوایی، کاهش ناشی از تنش دیده نشد. در تیمار کاربرد سولفات پتاسیم این مقدار کاهش 55 درصد و در تیمار کود زیستی مقدار کاهش 48 درصد بود. کاربرد توام کود حل کننده پتاسیم و سایر کودهای محرک رشد نسبت غده به بخش هوایی را 34 درصد افزایش داد در حالیکه کاربرد سولفات پتاسیم تاثیر معنی داری بر این مورد نداشت. تنش خشکی غلظت پرولین، آمینواسیدها، قندهای محلول و نشت یونی را در برگ ها افزایش داد اما کاربرد سولفات پتاسیم و کودهای زیستی اثرات تنش خشکی را تعدیل نمود. بر اساس نتایج این پژوهش می توان کاربرد کودهای زیستی فوق را در برنامه تغذیه گیاه تربچه قرار داد.