تبیین تمایل کشاورزان به استفاده از فناوری های نوین آبیاری در دهستان جوادآباد ورامین

کمبود منابع آب و پیامدهای زیست محیطی و اقتصادی اجتماعی آن یکی از مهمترین چالش های توسعه پایدار به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. فناوریهای مختلفی برای مقابله با کم آبی و افزایش بهره وری آبیاری معرفی شده اند. با این وجود بخش اعظمی از آب مصرفی در بخش کشاورزی با روش های سنتی آبیاری به هدر می رود. هدف تحقیق حاضر بررسی نقش عوامل موثر بر تمایل کشاورزان به استفاده از کشت گلخانه ای، آبیاری قطره ای و بارانی در دهستان جوادآباد شهرستان ورامین در سال 1395 می باشد. بدین منظور داده های مورد نیاز با استفاده از ابزار پرسشنامه از 173 خانوار روستایی در 7 روستای منطقه به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای جمع آوری شد. میزان تمایل کشاورزان به هر کدام از روش های نوین آبیاری با استفاده از آزمون ویلکاکسون اندازگیری شد و عوامل موثر بر آنها با استفاده از رگرسیون چند متغیره به روش گام به گام تحلیل گردید. یافته های تحقیق نشان داد تمایل کشاورزان منطقه به آبیاری بارانی از نظر آمار معنی دار نیست. همچنین حدود 55 درصد از واریانس گرایش آنها به کشت گلخانه ای با استفاده از متغیرهای حمایت مالی و تسهیلات دولت، مقدار کمبود آب کشاورزی، کیفیت آب آبیاری و کیفیت خاک زمین های زراعی و انتظار سود اقتصادی از کاربرد فناوری آبیاری قابل تبیین است. همچنین 63 درصد از واریانس تمایل زارعین به بکارگیری آبیاری قطره ای به متغیرهای میزان تحصیلات، میزان شناخت از هزینه آبیاری قطره ای، عضویت در تعاونی، سطح زیر کشت و میزان کمبود آب آبیاری قابل پیش بینی می باشد.