اثربخشی درمان شناختی تحلیلی بر کاهش احساس گناه، شک و تردید در افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری

اختلال وسواس فکری، یک اختلال اضطرابی مزمن است که با اشتغال ذهنی مفرط در مورد نظم، ترتیب و امور جزیی و هم چنین شک و تردید همراه است. هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی درمان شناختی تحلیلی بر کاهش احساس گناه و شک و تردید در مبتلایان به این اختلال بود.

مواد و روش ها: 

بدین منظور از بین افراد مبتلا به این اختلال که به کلینیک های روانپزشکی و روانشناسی شهر مشهد مراجعه کردند تعداد 24 نفر به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش  طی 9 جلسه 1/5 ساعته درمان شناختی تحلیلی را دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. متغیرهای وابسته در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمون مورد اندازه گیری قرار گرفت. برای اندازه گیری متغیرهای وابسته از پرسشنامه احساس گناه و پرسشنامه وسواس مادزلی استفاده شد.

تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس تک متغیره و چند متغیره نشان داد که با کنترل اثرات پیش آزمون، درمان شناختی تحلیلی به طور موثری باعث کاهش احساس گناه و شک و تردید در شرکت کنندگان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد.

مطالعه ی حاضر نشان می دهد که درمان شناختی تحلیلی با ارایه ی آگاهی در زمینه ی خطاهای شناختی و ماهیت علایم اختلال وسواس، مراجع را مجاب به تغییر و دستیابی به رو ش های سازنده تر و هدایت افکارش می کند.