ترسیم آینده اخلاقی جهان، با تاکید بر ظرفیت های عصر ظهور

«آینده اخلاقی جهان»، همواره مورد توجه مکاتب بشری و الاهی بوده است. اهمیت مسایل اخلاقی در آینده، به ویژه مطلق یا نسبی بودن آن ها، از لحاظ مداخله مستقیمی است که در تنظیم باور، گرایش و رفتارهای اخلاقی بشر در زمان حال دارد. هدف این پژوهش، واکاوی این مسئله است که کشش آینده برای اخلاق مطلق و نسبی به چه میزان است و جهان آینده، در کدام بستر وجودی و معرفتی، جهان اخلاقی خواهد بود. روش این پژوهش توصیفی-تحلیلی است و از طریق تبیین دو مولفه مهم «حتمی یا محتمل بودن آینده» و «تکامل بشر» به وضعیت اخلاقی جوامع در آینده پرداخته شده و نظریات آینده پژوهان مطرح شده و کارآیی یا تناقض آن ها با معیارهای دینی مورد سنجش قرار گرفته است. یافته های پژوهش حاکی است از منظر دینی، آینده جهان، «آینده ای اخلاق محور» خواهد بود و این رویکرد، از طریق قطعیت پدیده ظهور و عملکرد جهان شمول ولی عصر؟عج؟ محقق می گردد. با در نظر گرفتن دو شاخصه مذکور، مواجهه اخلاقی بشر در آینده، با وعده نهایی دین برای برقراری حکومت واحد جهانی همسو خواهد شد.