کاربرد فنون سنجش از دور و GIS در مدل SCS-CN (مطالعه موردی: حوضه بالارود، خوزستان)

یکی از مشکلات اساسی در زمینه پیش بینی سیلاب در اغلب حوزه های آبخیز در ایران، نبود داده های هیدرولوژی و اقلیمی است. از جمله روش های برآورد حداکثر دبی سیل در حوضه های فاقد آمار، روش SCS-CN است. در این پژوهش با استفاده از روش فوق، مقدار ارتفاع رواناب و حداکثر دبی سیلاب حوضه بالارود خوزستان برآورد شد. در ابتدا با استفاده از تصویر سنجنده  OLI ماهواره لندست 8 و انجام تصحیح هندسی، بارزسازی و الگوریتم نزدیک ترین همسایگی در طبقه بندی شی گرا، نقشه کاربری اراضی تهیه شد. با استفاده از نقشه های کاربری اراضی مربوط به هر زیرحوضه، گروه هیدرولوژیکی خاک و شماره منحنی تعیین گردید. در نهایت با روش SCS-CN، مقدار رواناب و حداکثر سیلاب حوضه تعیین گردید. نتایج نشان داد حوضه بالارود شامل سه نوع گروه هیدرولوژیکی خاک A، B و C به ترتیب برابر 64/60، 62/11 و 74/27% مساحت بود. مقدار شماره منحنی CN معادل این حوضه برابر 81/62 حاصل شد. همچنین مقدار حداکثر ضریب نگهداشت (S) مربوط به زیرحوضه های دوکوهه، انارکی و منگره به ترتیب 5/7، 8/16 و cm 17 و مقدار معادل آن در حوضه مورد مطالعه برابر cm 15 به دست آمد. در نهایت ارتفاع رواناب زیرحوضه های منگره، انارکی، دوکوهه و کل حوضه آبخیز به ترتیب 05/0، 06/0، 73/0 و cm 12/0 و حداکثر دبی سیل برای آن ها نیز به ترتیب 71، 2/67، 435،  m3/s1/282 حاصل شد. نتایج پژوهش همچنین کارایی مفید سنجش از دور و تکنیک های GIS را در روش SCS-CN نشان داد.