واکاوی مولفه های رئالیسم جادویی در رمان «دخیل هفتم» اثر محمد رودگر

ریالیسم جادویی یکی از زیرشاخه های مکتب ریالیسم است که در آن واقعیت و خیال به هم می آمیزند؛ به گونه ای که اتفاقات و شخصیت های جهان واقعی و فراواقعی برای خواننده کاملا طبیعی و باورپذیر جلوه می نماید. «دخیل هفتم» اثر محمد رودگر یکی از آثار برگزیده و شاخص در حوزه ادبیات پایداری و ادبیات انقلاب است. محمد رودگر در این رمان، برای بیان ابعاد معنوی و رویدادهای ماورایی دوران انقلاب و دفاع مقدس از میان سبک های ادبی، ریالیسم جادویی را برگزیده است. در این جستار با روش توصیفی تحلیلی به شناسایی و بررسی مولفه ها و شاخصه-های ریالیسم جادویی در رمان «دخیل هفتم» پرداخته شده است تا از رهاورد آن دگردیسی های مولفه های ریالیسم جادویی در این داستان و شگردهای نویسنده برای بومی سازی آن ها تبیین شود. یافته های تحقیق حکایت از نمود برجسته پانزده مولفه ریالیسم جادویی در این رمان دارد. استفاده از خوارق عادات و کرامات عرفانی و کشف و شهود، بهره گیری فراوان از خواب و رویا و جایگزینی آن به جای وهم و خیال، استفاده از رایحه های خوش و معنوی به جای بوهای متعفن، جایگزینی عنصر رنگ به جای صدا و به کارگیری نمادین اعداد مقدس، کنارزدن سحر و جادو با عناصر عرفانی برخی از دگریسی های مولفه های ریالیسم جادویی در این رمان بوده است. براین اساس «دخیل هفتم» را می توان گامی موثر در راستای سیر تکوینی خلق آثار ریالیسم جادویی و بومی سازی آن در ایران به شمار آورد و محمد رودگر توانسته نسبت به نویسندگان پیش از خود در این راه قدمی روبه جلو بردارد.