بررسی سطح سلنیوم و روی سرم در بیماران مبتلابه مولتیپل اسکلروزیس نوع عودکننده و فروکش یابنده در مقایسه با افراد سالم

 مولتیپل اسکلروزیس بیماری خودایمنی سیستم عصبی مرکزی است که موجب دمیلینه شدن و آسیب به آکسون می شود. مطالعات انجام شده در ارتباط با تاثیر روی و سلنیوم بر پیشگیری یا کاهش حدت علایم این بیماری ضدونقیض است. این مطالعه با هدف مقایسه سطح سلنیوم و روی سرم در بیماران مبتلابه مولتیپل اسکلروزیس نوع عودکننده و فروکش یابنده با افراد سالم انجام شد.

مواد و روش ها: 

در این مطالعه مورد-شاهدی 30 فرد مبتلابه مولتیپل اسکلروزیس نوع عودکننده و فروکش یابنده (مورد) با 30 فرد سالم (شاهد) از نظر سطح سرمی روی و سلنیوم مقایسه شدند. موردها و شاهدها به روش همسان سازی گروهی از نظر سن، جنس و سابقه استعمال سیگار همسان شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار STATA نسخه 15 در سطح اطمینان 95 درصد تجزیه وتحلیل شدند.

یافته ها: 

در گروه مورد و شاهد به ترتیب میانگین سن بیماران 1/5 ± 0/34 و 9/4 ± 8/33 سال (439/0P=)، سطح سرمی روی 71/10 ± 60/83 و 32/21 ± 86/110 میکروگرم در دسی لیتر (001/0P<)، سطح سرمی سلنیوم 75/17 ± 58/78 و 18/24 ± 61/ 85 میکروگرم در دسی لیتر (102/0P=) بود. طول مدت و شدت بیماری با سطح سرمی سلنیوم همبستگی مثبت اما غیر معنی داری نشان داد، درحالی که سطح سرمی روی با طول مدت و شدت همبستگی منفی بود، ولی مانند سلنیوم ازنظر آماری معنی دار نبود.

نتیجه گیری:

 به نظر می رسد کمبود روی در پاتوژنسیته بیماری مولتیپل اسکلروزیس نوع عودکننده و فروکش یابنده نقش داشته باشد، اما با شدت و مدت بیماری ارتباطی ندارد. با وجود پایین بودن سطح سرمی سلنیوم در بیماران مبتلابه مولتیپل اسکلروزیس، این تفاوت از نظر آماری معنی داری نبود که ممکن است از حجم نمونه متاثر باشد.