مقایسه امتیاز بازشناسی کلمات در حضور نویزسفید در بیماران دارای پروتز کاشت حلزون نسبت به بیماران دارای سمعک

 از طریق کاشت حلزون شنوایی می توان اطلاعات مربوط به فرکانس های بالا را برای بیمار قابل درک کرد که معمولا از طریق سمعک غیرممکن است. در این راستا مطالعه حاضر با هدف مقایسه امتیاز بازشناسی گفتار (WRS in WN: Word Recognition Score in white noise) در کودکان دارای کاشت حلزون در مقایسه با کودکانی انجام گرفت که از سمعک استفاده می کردند.

مواد و روش ها: 

در این مطالعه مقطعی تحلیلی، دو گروه 12 نفری از کودکان دارای پروتز کاشت حلزون و دارای سمعک که در 50 جلسه توان بخشی شنیداری شرکت کرده بودند، تحت آزمون های شنوایی زیر قرار گرفتند: Tympanometry Pure Tone Audiometry (PTA), Speech Reception Threshold (SRT), Word Discrimination Score in Quiet (WD in Q) and in whiten noise (WD in wn). آزمون WD in wn در دو سطح انجام شد؛ 1. در نسبت سیگنال به نویز (Signal to Noise Ratio; SNR) 5+ دسی بل که شدت صدای گوینده معادل 60 دسی بل و شدت صدای نویز 55 دسی بل بود. 2. در نسبت سیگنال به نویز 10+ دسی بل که شدت صدای گوینده 60 دسی بل و شدت صدای نویز 50 دسی بل بود.

یافته ها: 

در SNRهای 5+ و 10+ دسی بل، میانگین امتیازات WD in wn در کودکان دارای کاشت (به ترتیب 58 و 65 درصد) بیشتر از امتیازات کودکان دارای سمعک (به ترتیب 50 و 58 درصد) بود. بر اساس آزمون t، تفاوت امتیاز WN in wn در نسبت =SNR 5+ دسی بل در کودکان دارای پروتز کاشت نسبت به کودکان دارای سمعک از لحاظ آماری معنی دار بود (02/0=P). همچنین تفاوت امتیاز WN in wn در نسبت =SNR 10+ دسی بل در بین دو گروه معنی دار شد (03/0=P).

نتیجه گیری:

 دریافت پروتز کاشت حلزون به انضمام مشارکت در جلسات توان بخشی شنیداری می تواند موجب تغییرات موثرتر و کارآمدتری در عملکرد شنوایی کودکان نسبت به سمعک شود و میزان بهبودی درک گفتار در آن ها را بیشتر کند.