تعیین اثر هیپنوتراپی بر عاطفه مثبت و منفی و خودکارآمدی زنان دارای سابقه شکست عاطفی

عشق یکی از حیرت انگیزترین هیجان هایی است که انسان می تواند تجربه کند و شکست عاطفی یکی از دردآورترین مشکلاتی است که ممکن است در طول یک رابطه عاشقانه برای هر فردی پیش آید. پژوهش حاضر، با هدف تعیین اثربخشی هیپنوتراپی بر عاطفه مثبت و منفی و خودکارآمدی زنان دارای سابقه شکست عاطفی انجام شد.

مواد و روش ها: 

پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه ی آماری، تمامی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان آمل با سابقه شکست عاطفی در سال 1396 بود. تعداد 30 آزمودنی با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و گواه گمارده شدند. به منظور اجرای پژوهش، از پرسش نامه های آسیب عاطفی راس (1999)، مقیاس عاطفه مثبت و منفی پاناس (1988) و پرسشنامه خودکارآمدی (شوآرتزر و جروسلم، 1995) استفاده شد. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 2 ساعته به صورت هفتگی تحت مداخله هیپنوتراپی قرار گرفتند ولی گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. تجزیه وتحلیل یافته های تحقیق با استفاده از آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و تعقیبی بونفرونی در نرم افزار SPSS انجام شد.

یافته ها: 

نتایج آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد 8 جلسه آموزش هیپنوتراپی موجب افزایش معنادار در عاطفه مثبت (001/0<p) و خودکارآمدی (001/0<p) و کاهش معنادار عاطفه منفی (001/0<p) در گروه آزمایش به نسبت گروه گواه گردید که حاکی از تاثیر معنادار هیپنوتراپی بر بهبود افراد با سابقه شکست عاطفی بود.

نتیجه گیری:

 با توجه به یافته های پژوهش می توان از هیپنوتراپی برای بهبود کیفیت زندگی و افزایش امید به آینده در افراد با سابقه شکست عاطفی استفاده کرد.