ارزیابی خواص مهندسی بتن خودتراکم حاوی آب مغناطیسی و زئولیت طبیعی

هدف از این مقاله، ارزیابی خواص مهندسی بتن خودتراکم حاوی آب مغناطیسی و درصدهای مختلف زیولیت طبیعی می باشد. بدین منظور رفتار بتن خودتراکم در حالت تازه توسط آزمایش های جریان اسلامپ، زمان جریان 50 سانتی متر (T50)، زمان عبور بتن از قیف V، نسبت انسداد در جعبه L و شاخص پایداری چشمی بررسی شده است. خصوصیات مکانیکی و دوام بتن سخت شده با تعیین مقاومت های فشاری و کششی، مدول الاستیسیته و درصد جذب آب در سنین مختلف و تحت عمل آوری های مرطوب و خشک مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج حاصل از آزمایش های بتن تازه نشان داد که بکارگیری آب مغناطیسی و زیولیت طبیعی، موجب بهبود خواص ریولوژیکی و پایداری بتن خودتراکم می گردد. بنحوی که آب مغناطیسی قادر است جریان اسلامپ بتن را تا حدود 3 درصد افزایش و ویسکوزیته پلاستیک مخلوط را بدون جداشدگی سنگدانه ها تا 6 درصد کاهش دهد. همچنین حضور آب مغناطیسی و زیولیت می تواند خواص مکانیکی و دوام بتن خودتراکم را بهبود بخشد. بر این اساس، مقاومت فشاری، مقاومت کششی و مدول الاستیسیته بتن خودتراکم حاوی آب مغناطیسی و 20 درصد زیولیت به ترتیب به میزان 42، 12 و 33 درصد در سن 90 روز افزایش یافت. همچنین در همین اختلاط، میزان جذب آب بتن حدود 48 درصد کاهش یافته است.